Sin motivo aparente
SIN motivo aparente: el pasado sábado se dejaron notar en Lugo centenares de coruñeses. Algunos lo relacionan con la tradición de tomar el pulpo, pero lo cierto es que también se les vio en locales de hostelería del centro. Antonio, precisamente del Café Centro, me dijo que allí habían comido muchos y que hasta las nueve de la noche apreciaron una gran afluencia de gente de la ciudad herculina. “Parecía el día de la Virgen del Rosario”
(Para los no versados en el tema: el día de la Virgen del Rosario, que coincide siempre con las fiestas de San Froilán, dejaba aquí centenares y hasta miles de coruñeses cuando era festivo, este año no lo ha sido y se notó su ausencia)
P.
———————————–
ENCUENTO tomando unos vinos a Cesar Aja, el que fue muchos años alcalde de Vivero y luego Senador del Reino desempeña desde hace unos meses el puesto de consejero de educación y cultura de la embajada de España en Bulgaria, con las mismas funciones en tres países más, entre ellos Turquía. Ahora se encuentra aquí de vacaciones y regresa a su actual destino a principios del próximo mes.
P.
————————————–
SORPRESA: en las primeras horas de la mañana del lunes, una villa de la provincia de Lugo se citaba para destacar las altas temperaturas de las que había disfrutado o iba a disfrutar y daban el nombre de Becerreá. Mejor es que suene por eso que no por cosas peores. Y me viene a la memoria su protagonismo en los terremotos de hace casi 20 años con una frase muy descriptiva de su entonces alcalde cuando le entrevistaba Antonio Herrero en la Cope: “parecía como por si debajo de la tierra arrincase un tren”
———————————–
COMENZO la temporada de caza y he vuelto a ver deportistas que iban al monte con trajes de camuflaje. No entiendo como no se prohíben. La posibilidad de accidentes producidos por disparos de compañeros “que no te ven” es lógico que se incremente con esta vestimenta que te mimetiza con el terreno.
———————————
DOSITA (la Umbral del Agro) se queja:
“Buenos días, don Paco y demás parroquianos.
Como usted acostumbra decir que don Orozco lee el blog, le ruego a su través que no se le olvide quitar los dos casetos situados a la entrada del Parque, uno de la Policía local y el otro de Protección Civil. Acabado el Sanfroilán, ya poco pintan ahí, mas resultan una ofensa para la vistosidad.
A ver si se los llevan de una vez y, por favor, que tengan la urbanidad de no dejar tablas y cartones desperdigados por el entorno como ocurrió el año pasado, cuando los unos por los otros… y la casa por barrer. Es la entrada principal del Parque, por la cual transitan a diario las perigrinaciones al pulpo y, créame, dice muy feo.
Un pequeño detallito estético de fácil solución, ¿no le parece?
———————————-
CUANDO lo de arriba ya estaba reproducido y comentado, Dosita me pone otro correo:
“Tal parece que el señor Orozco me leyera el pensamiento, pues esta mañana ya no estaba el alpendre municipal. Quedaba, eso sí, el de P. Civil.
Y hablando de protección, por favor: retiren el cableado eléctrico instalado al efecto y que, a modo de guirnalda, aínda pende entre los plátanos; parte de él lleva dos días al alcance de la mano en la zona del estanque, y en noche pecha no sería nada peregrino que algún impetuoso corredor dejara allí la cabeza… columpiando. Lo que ya no puedo asegurar es que dé calambre. Por si acaso, preferí no comprobarlo…”
————————————
EL toque de humor a la denuncia de Dosita lo da la “empresa” AFANADORES REUNIDOS S.T.:
“Muchas gracias a Dosita por la información y pistas que reporta y que pueden ser un alivio para el sostenimiento de mi empresa familiar, grupo de trabajo que aunque no está muy reconocido es bastante conocido, cumple sin interés con una función social muy necesaria.
Mi grupo de trabajo y yo nos dedicamos a liberar toda clase de cables preferidos de cobre y gordos que molesten o afeen y en algunos casos hasta con corriente y todo por tanto pasaremos a retirarlos esos que dice, si no esta noche seguramente mañana por la noche. No percibimos subvención alguna por parte de ninguna corporación, simplemente trabajamos por el bien de la comunidad. Sigan informando en qué lugares se encuentran productos que estorben u ofrezcan peligro para la ciudadanía.”
————————————
DE las veintitantas obras que han sido presentadas al concurso para elegir el Himno Oficial del C.D. Lugo, un Jurado de expertos ha seleccionado tres que son las que han pasado a la final. Estos días se reunirá definitivamente el Jurado para designar la ganadora.
——————————
PARECE que lo de Vila Chantres actor va en serio. Mi colega Maloca me amplía detalles:
“Vila Chantres ya hizo el papel de conselleiro en la serie Padre Casares. Me comentó que le habían hecho otras ofertas, y seguramente que aceptó la de ‘Serramoura’. Cualidades no le faltan. Me alegro por mi ex compañero en El Progreso.”
———————————–
ME llegan noticias de la muerte de José Luis Abós. Fue entrenador del CAI durante las últimas cinco temporadas hasta que hace poco más de dos meses la “terrible y larga enfermedad” le obligo a dejarlo. Había hecho un gran trabajo en el equipo Zaragozano al que subió de categoría y ya en la ACB lo situó entre los equipos más solventes. Tenía 53 años y a finales de l0s 90 había entrenador al Breogán; aquí no le fueron bien las cosas. Hago sobre la marcha un repaso de los entrenadores famosos de baloncesto espaol que han muerto de cáncer y el balance es terrible; el anterior y relativamente reciente, Manel Comas; y si nos vamos más atrás… De todas maneras no creo que la enfermedad se haya cebado especialmente en los técnicos de baloncesto, es que se ceba en todo el mundo.
——————————–
EL BAUL DE LOS RECUERDOS
EL PROGRESO pone hoy al alcance de sus suscriptores y compradores una colección de películas de “Cantinflas”. Por el módico precio de 1,50 euros, los martes y los jueves podrán hacerse con diez de sus más celebrados títulos: “El Padrecito”, “El Señor Fotógrafo”, “El Circo”, “El Mago”, “Los Tres Msqueteros”, “¡A volar, joven”, “El Gendarme Desconocido”, “Si yo fuera diputado”, “Su Excelencia” y “El bolero de Raquel”.
Sé de uno, yo, que no se va a perder la oportunidad de recordar a uno de los personajes y de un tipo de cine que en los años 50 nos encandilaba. Sí, ya sé que a los jóvenes de ahora o a un sector de gente madura entre los 40 y los 50 años, puede que Mario Moreno y sus películas les interesen poco o nada. Probablemente porque nunca se han parado a ver alguna o algunas de aquellas historias echas con cuatro pesetas y en las que el gran reclamo, tal vez el único reclamo, era el actor mejicano del que por cierto acaba de estrenarse en América una película sobre su vida.
No les voy a contar aquí lo que era Cantinflas en el cine de la mitad del siglo pasado, pero se quedarían asombrados si se publicasen ahora las recaudaciones y el número de espectadores que acudían a ella. Estoy seguro de que, en proporción al número de habitantes que Lugo tenía entonces (menos de la mitad de los que tiene ahora) los asistentes a las películas de Mario Moreno eran infinitamente más de los que ahora acuden a cualquier función de éxito.
———————————-
EL RINCON DEL LECTOR
- MORILES aconseja para espabilar a los de Movistar:
“Paco: acudir Consellería de Industria, llamar teléfono lateral de la factura, escribir a dirección de la parte lateral factura, con acuse de recibí, burofax teléfono lateral factura, presentas escrito de reclamación en la Xunta , dirixido a o Conselleiro, pasado un tiempo prudencial llo comunicas a Diario.es de Ignacio Escolar, si todo esto non da os seus frutos, te dirixes o Xuzgado e se tes sorte dentro de dez anos seguiremos falando do mesmo asunto. Pero tranquilo é. A miña experiencia , aconsellache esperar sentado.
RESPUESTA.- Pues me sentaré, me sentaré.
- MARA, más Movistar:
“En lo referente a lo de Movistar, yo iría a la tienda que tienen en la calle Armañá, y si no le solucionan nada amenázeles con darse de baja, y si fuese el caso podría estar unos días sin teléfono pero al menos se solucionaría el problema, con la competencia que tenemos hoy en día no entiendo como hay empresas que lo mismo les da hacer una chapuza que dejar las cosas bien. Suerte.
RESPUESTA.- Lo triste es ver como la chapuza nacional también lo es multinacional cuando se trata de empresas españolas.
- JAVIER más de lo mismo:
“Paco:
A veces con los de las compañías telefónicas hay que insistir un poco más y seguir llamando. Esperar no sirve de nada, me temo.”
RESPUESTA.- Es que a mí lo de hablar con la máquina…
———————————
SEGUIMOS disfrutando de las crónicas de Trifoncaldereta y su periplo escocés:
POLA ESCOCIA DE SCOTT (V)
Teño para min que a gaita do lugar ten un aire máis melancólico que a nosa. Pode que sexa, colixo, pola morea de honras funeráis vistas no cine.
As rúas comerciáis e turísticas están cheas de gaiteiros con kilt interpretando melodías coñecidas do folclore tradicional. Mais iso que agora escoito é unha muiñeira, léveme o demo! Abofé que é unha muiñeira…! E isa gaita non é escocesa!
Localizo ao gaiteiro onda o monumento a Scott, e cruzo a rúa mirando a ambos os dous lados, a tempo de escoitálo rematar a peza.
De onde és, paisano?, dígolle á par de lle soltar un par de pavos no saco.Son mexicano e vivo en Dublín; pero namorei da vosa gaita e dende hai dous anos xa ves ao que me dedico. Aquí hai gaitas de abondo e non cae moito; pero o certo é que en Dublín gaño moi ben a vida.
Tal como volo conto, foi que me contestou. Textualmente. Cun acento ben pavero.
Desexéille sorte e volvín canda os meus amigos, que viñan con bolsas de House of Fraser até as cellas. Sí. Até as mesmas cellas.
—————————————————–
Identificar aos españoles no San Froilán de Edimburgo é doado. Todos levan camisas de cadros e unha Barbour de cor verde militar. O “foulard” semella opcional. E non sempre conxuntado.
—————————————————
A viaxe até St. Andrew foi cousa do José, que é golfista consumado. O de facer un alto no castelo de Glamis, fóino de Cristina, que adora a Holamonarquía de calquera condición. Pero conducir pola puta esquerda é mandato insular que ven de lonxe.
Coller axeitadamente as rotondas leva un pedazo e sustos varios, aderezados cos gritos e risadas de oito viaxeiros. Xúrovos que nin o sochantre de Pontivy, na súa fantasmagórica viaxe bretona, tardou tanto tempo en coñecer a tropa coa que viaxaba.
O Glamis Castle é un castelo. Vaia por diante.
Como todo castelo que se preze, ten duendes e misterios, estancias onde aconteceron asasinatos, e vaixelas, tapices e asentos, onde pousaron os seus reáis, a xente principal da historia local.
Do que me ocupa por un par de horas, cómpre salientar o fermosísimo xardín con teixos de mérito e un céspede impecábel, un outro caprichoso xardín italiano, a sala onde don William sitúa a morte do rei Duncan varios anos antes da construcción do edificio ( e na que repousa a momia da mascota familiar, un osezno de bó tamaño), algún armario con truco, retratos familiares para dar e tomar, e o pequeno comedor de María Estuardo do que foi violentamente expulsado o favorito italiano da raíña para ser morto de cincoenta e seis coiteladas. Que non son poucas.
———————————————————————-
Non se entendería, no país de nación nosa, que a úneca carreteira pola que se chega ao berce do golf mundial sexa exactamente igual á de Lugo-Portomarín dos anos sesenta. Xúrovolo: hai tramos nos que apenas cabe coche e medio.
St. Andrew foi a primeira cidade universitaria de Escocia. O ambiente a día de hoxe, ben que o refricte aínda.
Non hai grandes facultades. Á contra, moitas das crases son impartidas nos despachos dos profesores en grupos de a dez ou doce alumnos. As amplas cristaleiras, a pé de rúa, permiten observar o que acontece no curso das mesmas.
A vila vive económicamente da educación, o turismo e o golf. Hai pequenos hotéis, pensións de toda condición para estudantes e xogadores, xeladerías e restoráns. A tranquilidade semella norma, nesta serodia hora de venres. Sosego par o estudo. Un café anuncia as súas posibles excelencias coa primicia de que alí tivo lugar a primeira cita do futuro rei de Inglaterra coa parenta.
As ruínas da catedral, noutora a máis grande do país, dan mostra do esplendor pasado. Aquí xacen os escasos restos románicos que habitan Escocia. Moitas das pedras ausentes, construiron as casas da cidade. A proximidade do mar, acentúa a grandiosidade dos relixiosos restos de naufraxio.
Na cercanía, outros pétreos pecios atestiguan, tamén cabe o mar, a existencia dun castelo que o foi.
No outro extremo, polo da entrada á vila, os catro ou cinco campos de golf son o obxecto da pereginaxe moderna.
Son amicalmente obrigado a posar para unha fotografía nunha sorte de ponte de pedra que é, ao parecer, como dar o abrazo ao apóstolo Santiago en Compostela.
Nesta parte de St. Andrew, o que manda é o golf. José atende ás miñas profanas preguntas sobre os diferentes cortes que ten o sagrado céspede. Ao cabo estamos, na catedral do golf. Herba sobre area mariña.
Ao fondo, a praia onde se rodou a soada escea cinematográfica de “Carros de Fuego”, prestixia o lugar aos ollos mitómanos do século XX.
———————————-
COSAS DE LA COMUNICACIÓN
- Estos son los cinco programas de televisión más vistos del domingo:
1) “Salvados”.- 4,1 millones de espectadores.
2) Antena 3 Noticias 2.- 2,6 millones.
3) “Multicine II”.- 2,5 millones.
4) “El Objetivo”.- 2,4 millones.
5) “Argo” (Cine).- 2,4 millones.
- Por cadenas estos programas se llevaron las mejores cuotas de pantalla:
Antena 3: ‘Multicine 2: Un verano en París’ (20.9%)
LaSexta: ‘Salvados’ (20.3%)
Telecinco: ‘Gran Hermano: El debate’ (17.2%)
La 1: ‘Sesión de tarde: Atrápame si puedes’ (15.2%)
Cuatro: ‘Viajando con chester’ (9.7%)
La 2: ‘Saber y ganar fin de semana’ (6%)
- El informativo con mejor share ha sido Antena 3 Noticias 1 con un 15,5%
- “Minuto de oro” para “Salvados”; a las 22,11 horas veían el programa 4.486.370 espectadores, con una cuota de pantalla del 21,7%
- No he visto, pero sí leído en la transcripción que se publicó posteriormente, la entrevista que Risto Mejide le hizo el domingo a Jorge Javier Vázquez. Me gustaron las preguntas y las respuestas y me sorprendieron algunos contrastes: el presentador de “Sálvame” parece que se siente un gay reprimido y coartado y luego resulta que confiesa haberse acostado “con más de 300 hombres”.
- Cuatro estrena hoy, en prime time, “Adán y Eva”. Actores desnudos y con las imágenes tal cual, sin pixelar. El formato ha sido estrenado con éxito sólo en dos países: Holanda y Alemania.
- También hoy regresa “Velvet”
- Francisco Nicolás (el niño de moda) parece que ya empieza a sacarle partido a su vida de impostor: dicen que le han ofrecido un sitio para estar en el próximo “Supervivientes”. Por cierto que Federico Jiménez Losantos fue otra de las “víctimas” del chaval, pero a la estrella de esRadio no sólo no le ha importando nada sino que la emisora ha colgado la fotografía en su cuenta de Twitter.
- Publica Vertele que “Un actor español habría perdido un papel en una serie de televisión en Estados Unidos debido a su apoyo a Palestina y por haber firmado un manifiesto, actos que también salpicaron a Javier Bardem y Penélope Cruz.
Así lo comunicó Guillermo Fesser el 17 de octubre en Onda Cero, sin querer decir el nombre del afectado.”
- En el mismo portal: “Televisión Española prepara una gala navideña para conmemorar los 50 años de carrera de Joan Manuel Serrat, recoge Detrás de la tele. Esta será, por tanto, uno de los habituales especiales que la cadena pública prepara de cara a la parrilla navideña.
Acompañarán a Serrat en el escenario artistas tan diversos como Lolita, Pablo Alborán, Dani Martín, Alejandro Sanz, Ana Belén, Miguel Ríos, Víctor Manuel, Carlos Núñez o Soledad Giménez, entre otros”
- Cada día se les ve más el plumero y la idea que tienen de la libertad: “El pasado sábado por la tarde, Podemos impidió que un fotógrafo de ABC pudiera acreditarse para cubrir la asamblea que el partido liderado por Pablo Iglesias celebraba en el Palacio de Vistalegre de Madrid
El veto de Podemos al diario de Vocento fue duramente criticado en el día de ayer. Desde la Asociación de la Prensa de Madrid (APM) deploraron esta censura y arremetieron contra la formación de Pablo Iglesias: ‘El veto al fotógrafo de ABC supone una clara vulneración de los derechos a la libertad de expresión y de información”. (Fuente: PRnoticias)
———————————–
EN el paseo de la noche con Bonifacio y “La Piolina” una situación meteorológica parecida a la de ayer: temperatura agradable y cielo despejado.
———————————-
LAS FRASES
“Lo último que uno sabe es por dónde empezar” (ISAAC NEWTON)
“Actuar es fácil, pensar es difícil; actuar según se piensa es aún más complicado” (GOETHE)
——————————–
LA MUSICA
SIN duda Dámaso Pérez Prado es el Rey del Mambo; nadie lo ha hecho como él ni nadie de ahora le ha superado. Sin embargo hay en su amplísimo repertorio, casi todo excelente, algunas piezas que apenas han trascendido a pesar de que están a la altura de las mejores. Por ejemplo, este “Silbando mambo”, que en algunos momentos roza el bolero y que me gusta especialmente:
————————————-
EL HASTA LUEGO
Dentro de una semana de tiempo muy bueno para la época hoy puede ser el mejor día. Anuncian cielos despejados temperaturas casi de verano. Las extremas previstas son:
- Máxima de 24 grados.
- Mínima de 12 grados.
21 de Octubre , 2014 - 6:23 am
Ahí tenemos al lider y adláteres del Sr. Pablo Iglesias, borrachos como cubas, cantando la internacional
http://www.youtube.com/watch?v=myg3EtPr5Rk
21 de Octubre , 2014 - 8:49 am
Vuelvo al tema de la eleccion de la capital gastronomica 2015 porque da la casualidad de que en una revistilla que me metieron en el buzon, supongo que editada por los hosteleros de la zona, viene un articulo de Enrique Sancho sobre el tema.
Parece que Lugo se presento a ultima hora con la intervencion de la concejala de Cultura con motivo del San Froilan. Valencia tenia el asunto muy estudiado porque repetia e iba con Rita Barbera al frente y aun asi perdio. Los de Caceres llevaban hasta al presidente de Extremadura. Vamos, que no se trataba solo del comer.
Yo creo que si a la ciudad de Lugo le interesa este asunto, debe prepararlo, contar con Feijoo no se yo si sera posible, pero aunque no sea elegida siempre le quedara el trabajo hecho. Pienso que las paginas de gastronomia que exhiben las webs de Lugo no dan una imagen atractiva de su gastronomia. El poner un plato de pulpo, que tampoco es un plato privativo de la ciudad, es una vulgaridad.
Lo mismo digo de las fotos de la ciudad o de ese video lleno de mujeres. Y el fondo plagado de risitas con una musiquilla gris. Los bares los hay en todas partes y los vinos, tambien. No sale nada de su patrimonio cultural, muralla aparte. Hoy, una foto la puede hacer cualquiera o al menos eso creen los que no tienen ni idea de fotografia. Poner en primer plano a alquien de espaldas cubriendo casi toda la imagen solo la puede hacer alguien que sabe cero de la composicion de una foto. Con esto quiero decir que las cosas hay que hacerlas muy bien y con los mejores resultados porque el nivel es alto hoy en todo. (Sigo sin acentos).
21 de Octubre , 2014 - 12:27 pm
N’oublie jamais aquellas verbenas y asaltos del círculo. !hala Dosita!
http://youtu.be/bgwFoGdMgeI
21 de Octubre , 2014 - 12:44 pm
Dos cositas a Doña Pilastra si me permite: ¿pulpo una vulgaridad? !Protesto Señoría! he estado en una boda de postín y en el lunch pusieron unas minitablas de madera con pulpo pimentón y aceite de Jaen.
Y sobre su otra sugerencia, nada de meter a Feijoo por medio, no empecemos con la vieja costumbre de las subvenciones….esos “eventos” deben se exclusivos de los empresarios de hostelería, todo lo más con apoyo municipal y llevar como relaciones públicas a alguien de Lugo conocido, como pudiera ser Fernando Onega, Sylvia Jato, Tosar etc.Todo ello dicho sin acritud y con un saludo.
Esta es de las que le gustan a Don Bolita.
http://youtu.be/76YE2Lxprhc
21 de Octubre , 2014 - 13:55 pm
VISTO EN LA RED:
http://www.losgenoveses.net/Noticiadeldia/2005/Enero05/lanoticia170105.html
21 de Octubre , 2014 - 15:25 pm
Don Paco, es justo y necesario que se lo diga por aquí: los alpendres ya no están y, tampoco, hay traza de los restos (todo quedó la mar de arregladito). Sobre el “cable -lamento la alarma y otrosí fastidiarles la rapiña a “afanadores reunidos”-parece que muy peligroso no era; vaya, que nada de electrocución. Un alambre que siempre estuvo allí, pero donde corresponde, en las alturas, y cuya misión consiste en transmitir el sonido de “pájaro malo” a los “otorrinos” que tantas desfeitas causan con sus deposiciones. Me temo que la “hazaña” de bajarlo al ras fuera cosa de los botelloneros, que ya no saben qué inventar,si cuadra, para hacer funambulismo.
Dicho queda. Le agradezco a don Orozco su telepatía. Y para contribuir, acabo de colocar hojitas de plátano en la cuerdamenta para que nadie esfociñe por sorpresa.
Bueeenas tardes.
21 de Octubre , 2014 - 15:44 pm
Varias personas, entre ellas mi familia, cuando se corrió en Ribadeo el bulo de que venía el Rey a comer al San Miguel no lo creímos, aunque lo que si pensamos se trataba de alguna Tv que estaba grabando para una cámara oculta.
De todos modos, se está hablando mucho de Ribadeo y eso no es malo.
21 de Octubre , 2014 - 16:33 pm
Non ten o que subscribe máis estudos sociolóxicos que os que otorga a reflexión sobre os anos vividos; e dígoo sospeitando, sin pedantería, que as mentes encargadas de manter o sistema social e político dos últimos trinta e tantos anos en España carecen precisamente de iso. De reflexión.
Non se entende, de outra maneira, a teimosía de algunhas “significadas” voces do país en atacar a “tumbaberta” a unha formación política nacente que carece, no que se me alcanza, de calquera escándalo pasado no seu currículum (básicamente por non ter pasado; que currículum, ao parecer, téñeno ben frorido). Atácana polo futuro posible.
Non houbo nunca, creo acordar, unha coincidencia tal entre os dous partidos maioritarios fronte ao Partico Comunista de España, por poñer un caso de “grave rojerío”(que son comunistas, coño!)
Acaso non entendan, os sociólogos e asesores profesionáis, que voces como as de Alfonso Guerra, Aznar, Felipe González ou Esperanza Aguirre mellor estarían mudas ao respecto, si o que pretenden é defender a continuidade do modelo.
Talvez non sospeiten, os asesores estes, que cada vez que falan os “significados” estean incrementando as razóns cidadáns para romper co modelo.
Que acontece, no ánimo colectivo do PP, para que agora pidan enfervorizadamente o voto de esquerda para o PSOE “de toda la vida”?
Que pesa, no ánimo dos dirixentes socialistas, para que defendan agora a existencia dunha Izquierda Unida “de toda la vida” a onde dirixir os defraudados votos que van perdendo?
Os casos de Pujol, Roldán, Filesa, Rato, Blesa, Fabra, UGT, CCOO, Bárcenas, a Casa Real, ERES, centos de concelleiros de Urbanismo e varias Diputacións Provinciáis, son motivos de abondo, despois de trinta e tantos anos, como para que a indignación que todos dicimos ter trague cun sinxelo: “Lo lamento mucho. Fué un error. No volverá a ocurrir”.
É unha loucura que a indignación colectiva que tamén todos dicimos sentir, sexa incapaz de crer na rexeneración dos que levan subidos ao carro máis de tres décadas? Ou é puritito empirismo?
Non serán moitos de Dios, os “casos aillados, dentro de meu partido” cos que pretenden sosegar a indignación isa, que todos dicimos adoecer?
Queremos listas abertas? Queremos transparencia absoluta na financiación dos partidos? Queremos fiscalidade para todos?
Queremos primarias nos partidos? Queremos poder participar máis directamente nas decisións importantes?
Moito me temo, meus, que a verdade sexa que non queremos nada de iso.
Que o que en verdade nos mole é “o malo coñecido”, “os experimentos con gaseosa” e o “tí, aínda máis”. De aí, que non nos quiten. Que non sabemos xogar. Nin ganas que temos, de aprender.
Xaora, o que nos mola máis que nada é a promesa do pecador de que “de aquí en adiante, non volverá a ocurrir”, “borrón e conta nova”, e a absolución con propósito de enmenda.
Porque escola, o que se dice escola, neso temos tamén a esgalla.
O caso -que é o que parecen igñorar os asesores eses- é o aumento do numaro de votantes que adoecen da falla de isa escola, e dos desesperados que ven calquera futuro imposíbel dentro de iste sistema.
É o primeiro caso da democracia española moderna, no que unha formación poidera acadar certo poder sin ter que facer campaña electoral algunha. Porque llela fan de balde os adversarios. Diariamente.
Porque lles pesa a historia. E a hemeroteca.
Os partidos políticos “clásicos” tardaron moito en se dar conta. Agora, coas presas, han ter que voltar a aquilo de “para que no te quiten la vaca”.
Mal os vexo.
Trifón Caldereta
21 de Octubre , 2014 - 21:01 pm
Lady Loosebloomers, era fiel observante de las tradiciones. Tenía entonces trato fornicario con el chofer, según mandan los cánones, pero a fuer de mujer igualitaria -había leído a mister Russell-, no gustaba de hacer preferencia entre la servidumbre, y practicaba también la coición como es sabido con otros miembros de esta -después de haber leído a mister Lawrence-, incluso y pese a los inconvenientes, con el deshollinador. Cierto día llegó lord Feebledick de la cacería de la zorra y la encontró con un amante inédito: el encuadernador. Por vía de aclaración le preguntó al sujeto: “-¿Está usted haciendo esto en su tiempo libre?”. “-No, milord -replicó Mackinthosh, que así se llamaba el individuo-. En mi tiempo libre lo hago con la doncella”. “-Tendré entonces que hacerle un descuento en su salario” -le informó el jefe de la casa, que era muy cuidadoso en todo lo concerniente a los asuntos laborales. “-No seas cicatero, Feebledick -intervino en ese punto lady Loosebloomers-. Después de todo, el pobre no tarda mucho en hacer esto”. “-Muy bien -cedió el lord-, pero sin que el caso siente precedente”. Dijo el encuadernador: “-Se lo agradezco mucho, milord, y le prometo que la próxima vez lo haré todavía con mayor rapidez”. Lord Feebledick reconoció la buena disposición del hombre, y pensó que si todos los patrones y trabajadores mostraran igual capacidad para entenderse, no se produciría nunca esa lucha de clases que tanto preocupaba a mister Shaw…
Entra uno en un bar y dice a los que estaban en la barra en voz alta: “Todos los políticos son unos ladrones”. Al oír aquello un parroquiano se levantó de su mesa, fue hacia el que había dicho aquello y le dijo en tono desafiante: “Retire sus palabras, señor mío. Me han ofendido”. Inquirió el otro: “¿Es usted político?”. “No -respondió el hombre-. Soy ladrón”.
21 de Octubre , 2014 - 21:22 pm
Gracias Estuarda, pero no me compares la voz…..
http://youtu.be/G99FfalLFWQ
21 de Octubre , 2014 - 21:41 pm
Lo que dice Trifón es cierto. A ese grupo naciente le saltan a la yugular antes de saber si la tiene, por si acaso tiene algo más que desbanque a los otros. Porque los otros tienen mucho que rascar y a duras penas les quedan sitios en donde hacerlo fuera de los despachos de los jueces.
Pero a mí no me gustan los grupos que nacen sin ideología, sin un posicionamiento teórico previo a sus acciones.
No debe haber ningún acto que se lleve a cabo sin que encaje perfectamente en un sistema ideológico previo. Pensar, despues actuar. Cogito, ergo sum: también es así en nuestra vida cotidiana. Y lo que veo es que esta gente parece estar haciéndolo al revés.
“Hay que echarlos”, vienen a decir. Pero, ¿qué ofrecen a cambio?, ¿por qué lo ofrecen?, ¿para quién lo ofrecen? ¿Cómo es el sistema que pretenden? ¿POR QUÉ? ¿POR QUÉ? ¿POR QUÉ? ¿POR QUÉ? Luego ya me contarán cómo y cuándo.
Mucho me temo que querer reformar el establishment entrando en él es vano, porque siempre te fagocita: con poder, con una asesoría de na multinacional, o con una tarjeta opaca. O Paca la de la tarjeta servida en bandeja.
Pienso -sería larguísimo exponerlo- que no se puede reformar todo esto, que hay que ir más allá.
¿Cómo? También intuyo que no es sencillo, ni mucho menos se arregla con simplezas de fuerza bruta o experimentos asamblearios o chistes casposos sobre iglesias y monederos.
Yo veo que “No es esto, no es esto” y creo que podría analizar los porqués: pero no sé si sabría encontrarle solución/es. Para eso están los teóricos e ideólogos (yo se que mi ordenador no funciona e incluso por qué no está funcionando, pero no sé arreglarlo, ¿vale?; a lo mejor tampoco quiero asumir semejante responsabilidad ni siquiera en este descafeinado blog de provincias).
Pero el asunto no se arregla agarrándose al statu quo o apuntándose a las consignas maravillosas de los novatores: “La imaginación al poder” dijeron en el 68 muchos de los que ahora fichan en los juzgados o calientan escaños en cortes y cortiñas.
No es esto, no es esto. No es simple, no es fácil.
Permítame, Trifón, que me queje de las descalificaciones a los que surgen, pero que guarde silencio ante lo que parecen ser.
21 de Octubre , 2014 - 21:54 pm
Y no digamos Aaron Diehl.
http://youtu.be/E1Dtqdf4fOU
Un líder nunca manda, la luz que emite es debida a que es un instrumento de las masas descontentas, que andan con el grito en el cielo desde hace un tiempo, de ahí que sepa y declare el simpático Coletas, el cual se declara demócrata, aunque de momento sólo confeso y no convicto, que al Cielo no se accede por consenso, sinó por asalto; tal y como van las cosas con el corral sin poner nuevos guardianes a quienes están contando ó devolviendo las monedas que cobraban y autoadjudicaban por la custodia, en un país donde los más ilustres son los pícaros, de hecho el último el más joven y precoz embaucador caradura, el tal veinteañero Nicolás es un incomprendido, y no se explica como no le metieron en Bankia.
22 de Octubre , 2014 - 11:01 am
Paco la palabra que me olvidé ayer es bohemios no será que esta gente pese a su magnitud y calidad,son bohemios y hasta les gusta salir a a la via pública, para mostrar sus habilidades musicalles si lo sabes como ayer te decia espero me lo expliques…