Aquellos politicos tan divertidos…

Todos estos días de Carnaval, los diferentes medios se han hecho eco de las fiestas más sobresalientes de las diferentes autonomías. Con mucha frecuencia las autoridades aparecían como importantes promotoras y también protagonistas de bailes, chirigotas, charangas, desfiles…, me parece muy importante que las fuerzas vivas de la política se impliquen directamente en las fiestas populares y no sólo como financiadoras de los actos. En ese aspecto, en Lugo estamos de capa caída; nuestros políticos son de un aburrido que asusta y todos ellos, tan dispuestos a hacer continuado proselitismo aprovechando cualquier circunstancia, se mantienen al margen de esta, lo que sería mucho más lógico y natural.
Pero no siempre fue así, en ese aspecto se conocieron tiempos no sólo mejores, sino mucho mejores y relativamente recientes algunos.
Remontándonos más medio siglo, hay que recordar a dos alcaldes muy participativos: Luis Ameijide y Ramiro Rueda. Y ya más cerca, los 80 por ejemplo, Vicente Quiroga y muchos de sus compañeros de corporación estaban continuamente presentes en los diferentes actos del Entroido lucense, en el que también tenían protagonismo sus esposas. Recuerdo por ejemplo uno de los desfiles callejeros en los que las mujeres de los políticos iban disfrazas “de sus maridos”, llevando incluso caretas que reproducían las caras de, por ejemplo, Vicente Quiroga, Alfredo Mosteirin, Manolo Granxeiro…; mucho dio que hablar también la magnífica parodia que hicieron de Tip y Coll Vicente Quiroga (alcalde-Tip) y José María Castro (concejal-Coll) y con la que incluso ganaron premios en diferentes concursos; el pasado año, en su sección de fotos retrospectivas, EL PROGRESO publicó una de aquella memorable actuación de Vicente y José María.
Por aquellos tiempos las autoridades también participaban en el “Entierro de la sardina”.
Pero el compromiso con el carnaval no era sólo de los políticos sometidos a las urnas, sino que los había de los designados por el gobierno central que prestaban su colaboración a la mayor brillantez de las fiestas; por ejemplo, a principios de los 80, el Gobernador Civil Mateo Luaces estaba presente, con y sin disfraz, en casi todos los actos del Carnaval y era de los que ayudaban mucho a que resultasen más brillantes.
P.
—————–

SIGAMOS con el Entroido y hay que destacar que la madrugada del martes superó todas las expectativas; el pasado año la animación se había quedado corta y muchos se temían que este la cosa fuese peor; pues todo lo contrario; con la colaboración del tiempo, miles de personas, muchas disfrazadas, abarrotaron el centro hasta casi el alba; la hostelería no puede quejarse y hay que decir que muchos de los empresarios de este sector reconocieron que desde fin de año no habían tenido una noche tan rentable.
——————–

DE los juerguistas nocturnos tomaron el relevo durante el día otros muchos miles de personas, familias con niños preferentemente, que durante toda la mañana llenaron las calles y que lo mismo hicieron durante la tarde cuando un gran gentío siguió el concurso de disfraces convocado por el ayuntamiento.
———————

DE este desfile de individuales, parejas y comparsas, destaco:
- Buena calidad media.
- También buen gusto.
- Alguna suave crítica.
- Excelente trabajo de José Areñas, travestido en Terelu Campos; o en Terelu Areñas.
- Ocupando lugares diferentes, muchos políticos del PSOE y muchos del PP.
- El alcalde Orozco consiguió sacarle unas notas al saxo que le prestó un músico, que a su vez es bedel del ayuntamiento.
- Su opositor Jaime Castiñeiras iba hecho un pincel.
- El termómetro llegó a rondar en la zona del desfile los 20 grados con lo cual no se puede negar que el tiempo prestó una gran colaboración.
- Cerca de dónde yo estaba un grupo protestó en voz baja de que una de las comparsas pidiese una calle para “las maestras de la república”. Se quejaron entre ellas “¿Y por qué de las maestras de la república y no de las maestras simplemente?; ya estamos otra vez con el sectarismo”.
- Especialmente emocionante fue el desfile de los acogidos en varias instituciones de minusválidos físicos y síquicos que con un excelente humor supieron superar sus limitaciones.
- Un cuarteto hizo recordar personajes típicos de un Lugo que ya no existe; desde el vendedor de loterías Caín, hasta la churrera; lástima que mucha gente ya se haya olvidado de ellos y no sacase partido a estos personajes.
- Una escuela de danza (lamento no saber el nombre pero eso no empaña su excelente trabajo), presentó varios concursantes en las diferentes modalidades y lució especialmente en la de comparsas con una cuidada alegoría a nuestra riqueza gastronómica, con alusiones a muchos ayuntamientos de la provincia que acogen muchos y buenos platos típicos
—————–

A la misma hora de este espectáculo, el Círculo celebraba su fiesta infantil. El Salón Regio fue tomado por centenares de niños, papás, mamás y abuelos que se divirtieron durante más de tres horas.
——————

EL Carnaval callejero se cierra hoy con el “Entierro de la Sardina”. Por cierto que en muchas ciudades españolas, por ejemplo en Las Palmas, Tenerife o Cádiz, las fiestas sigue todos estos días hasta el próximo sábado de Piñata, jornada en la que el Carnaval se da por terminado.
——————-

NO podemos olvidarnos de la gastronomía del Martes de Entroido, que es una de las principales señas de identidad de esa jornada y en Galicia puede que de la fiesta en su conjunto.
Como les había anunciado, me reuní con casi toda mi familia de aquí, con la sorpresa añadida de la presencia de nuestra amiga (y de todos ustedes) Dosita, que además aportó algunos de los platos más ricos. Yo lleve el vino y pan de cinco clases diferentes.
——————-

ME encontré ayer por los vinos al Director en Lugo de la Fundación Caixa Galicia, al que por cierto el otro día llamé Nemesio en lugar de Sinesio (¿en qué estaría yo pensando?) y al que he creado un problema artístico: le situé tocando el bombo con el grupo “Estoupacaldeiros”, cuando él toca con “Caivanca”. Pero la verdad es que él tiene el corazón repartido; porque siempre que le vi y le oí estaba con el grupo de Rábade (“es que son amigos y alguna vez me incorporo al grupo”).
——————–

CONOCIDAS ya les del PSOE y del BNG se espera con expectación la lista que presentará el PP en Lugo. Por lo que sé la cosa va para largo; desde luego parece que no va a ser este mes; probablemente haya que aguardar a abril y no a los primeros días. Aunque en otras ciudades importantes, Santiago por ejemplo, dicen que la darán a conocer la semana venidera. ¿Adelantarán en Lugo la fecha?.
P.
———————

EL PROGRESO publicaba el lunes que las actuaciones del caso Carioca suman 73.000 folios. Eché la siguiente cuenta:
- En una hora se puede leer del orden de 60 folios; bien es cierto que sin centrar mucho la atención y hay que recordar que con las cosas de “comer” no se juega.
- Partiendo de este dato leer los 160 tomos llevaría más de 1.200 horas.
- Si dedicamos 8 horas diarias a la lectura (aún a costa de acabar un poco locos) se tardaría casi medio año en leer todos los papeles:
¿Lo hará alguien?
P.
———————–

PARA:
HAHA.- Sí lo de los horarios en España ya pasa de castaño oscuro y efectivamente acorta mucho el tiempo de diversión.
En cuanto al ambiente de Madrid comparándolo con otras grandes capitales me fío en lo que me cuenta la gente que viaja mucho y todos coinciden en lo mismo: como Madrid en ningún sitio; y razonan: puede que en Nueva York, o Buenos Aires, o Berlín, o Roma, haya algunos lugares puntuales, pero es que Madrid, de noche, tiene una oferta ilimitada en todas partes y para todo tipo de personas.
Mi experiencia más reciente se centra en un par de noche en París hace tres años y fueron decepcionantes en lo que tiene que ver con el ambiente nocturno; pocos sitios y con unos precios…
———————

LAS FRASES
“Gobierna mejor quien gobierna menos” (LAO TSE).
“Todo hombre genial es en cierta medida hombre, mujer y niño al mismo tiempo” (HERY HAVELOCK ELLIS).
——————

LA MÚSICA
Recuerdo aquí a uno de los grupos pioneros del pop español; se llamaban “The rocking boys” y a pesar de su nombre, eran de La Línea de la Concepción. Les escuchamos en uno de sus éxitos “Cuando llegue septiembre”

——————–

EL HASTA LUEGO
Mientras llueve en casi toda España y se pasan por agua fiestas de Carnaval de sitios de tan buen clima como Canarias o Andalucía, en Lugo disfrutamos de una “casi primavera”; la jornada que vivimos ayer martes se repetirá en cuanto a temperatura no sólo hoy sino en algunos días más de los venideros. Los paseos nocturnos con Bonifacio serán más agradables.

39 Comentarios a “Aquellos politicos tan divertidos…”

  1. Honorio

    Solamente me asomo para desear Buenos días a todos y ver que nos cuenta hoy Rivera. Está bien y variado Me vuelvo al lecho del dolor que estoy fatal y para mas inri me molesta un diente.
    Muy importante, Sr.Rivera: Es cierto que existen las confusiones nominales por razones de eufonía y pueden ser cuasi letales las consecuencias. Entre Sinesio y Nemesio hay rima perfecta y también cuasi total en cuanto a todas las vocales pero a Vd.le saltó la neurona de Nemesio por haberla tenido mas activada en su momento y durante la formación de su neuronar de Vd. Nemesio, un popular lucense polifacético y de lo mas original vivía en S.Roque al lado del Barqueiro por los cincuenta y más. Muy conocido y comentado (De ahí su cokie,de Vd. neuronar). En cambio Sinesio, no le neuronaba durante la formación cerebral ,de Vd.,ya que no ejercitaba la palabra por no ser habitual y se activó el otro cookie, el de Nemesio.
    Había un Sinesio en Puentenuevo pero no venía al Cantón.

  2. trifoncaldereta

    Bos días, meus,

    cando falamos de si engordéi ou non, sempre discuto ca miña endocrino de urxencia. Ela díceme que me pese para comenzar. Xa saben, nunha disas endiañadas máquinas mais veloces ca un Porche, e que pasan de cero á cen en menos de tres segundiños se un empalmóu as festas do Nadal co Entroido, ou o San Martiño ca tempada da lamprea. O que niste ano, é o meu caso, despois de darme de baixa da empresa Fílis Mórris Críminals Asoséixon.
    Pero é que nunca gostei das básculas. Nunca gostéi dende que retiraron aquila espléndida que estaba no portal duns almacéns de roupa, ou droguería, ou comercio de algo que non recordo, na rúa da Raíña de Lugo : Era grande de mais, lenta e parsimoniosa. Tí metías os dous reáis, ou a peseta -que tampouco acordo-, e ó cabo saíache un cartonciño que amáis do peso e unha foto dun actor ou dunha actriz, augurábache o futuro inmediato. Futuro que adoitaba pasar pola Madarro ou pola Suíza. Non estóu seguro pero xuraría que había que marcar o sexo, e a foto saía segundo o sinalado.
    Bueno, ó que ía : Eu apaño millor o tema iste da expansión, controlando se quepo ou non nos pantalóns da talla corenta e catro, que entra dentro da normalidá para un tipo coma min, digo eu. Que ela dice que non… E sobre todo, someténdome de cando en vez á proba definitoria do perímetro : Mentras poida desenfundármos e voltar a poñélos sen desabotoar,…todo vai ben. Xa sei que é un método do chinchinabo, pouco científico e algo arriscado; pero qué queren que lles diga, a min ofréceme unha certa seguridá, e un aquél de axilidá para saír dos apuros ós que nos somete a vida.
    O caso é que teño un acto social en tres semáns. E un só traxe BBC -bodas, bautizos, comunións-. A miña relixión prohíbeme pasar á talla corenta e seis. O meu metabolismo négase a deixar de expandirse. Fílis Mórris ameaza a diario. E a miña endocrino de urxencia non me comprende.
    Ando un chisco alterado. Pero iso non me impide estar ó cabo da revolución cívico e social que anda a acontecer en Islandia, poño por caso, e da que naide fala, agás no meu barrio…

  3. L. Gonda

    Vaia día. Xa son dous os que andan co metabilismo alterado.cSi istes dous ban a baixa laboural imos perder produtividade.

  4. Adulfo

    Trifon, a máquina da que falas tiña outra característica: tiñas que deixar que parara o disco para meter a moneda. Os actores/actrices que saían na foto, xa para aquelas, eran vellos e pouco coñecidos.
    Agora para facer o mismo hai que marchar a algún vello sitio de Portugal. Eu cada vez que atopo unha desas máquinas, non podo pasar de largo e meto unha moneda para ver o cantante/actor que sempre e descoñecido. É o que nos queda.

  5. Candela

    Pues los dos se pueden dar con un cantico -o cantíco- en los dientes.

  6. BURRANZÁN

    Lamento mucho lo de Honorio. Los dolores dentales despiertan mi mayor conmiseración porque parece que a uno se le acaba el mundo y encima no sabe que hacer aturullado en la penosa disyuntiva de atiborrarse con el asqueroso nolotil inyectable pero bebible o acudir al odontólogo, profesional que es bien sabido nos produce a todos repelús, carne de gallina, y repentina cobardía inexpugnable.
    Le agradezco mucho a Trifón el poder avivar el recuerdo de la venerada máquina. Era enorme (o yo pequeño), de color rojo y con un cristal superior que protegía parte de la maquinaria mostrando lo justo para despertar una estupefacta mezcla de curiosidad y admiración. Poco importaba el peso, que en aquella época todo era vitalidad y colesterol HDL, pero sí apreciábamos con inusitada fruición el cartoncito con nuestro héroe o heroina y la leyenda, indefectiblemente beatífica. Creo recordar que estaba ubicada en el comercio de Marujita Mota, muy buena señora que estaba al frente de unos almacenes textiles que hoy se me antojan de cuento con final feliz.
    Yo también gasto la 44, meu, y te presto gustoso. Pero, si quieres estrenar, podemos acudir a Simeón, o mejor al Yañez de General Franco; allí Carlos o Liberto Gandoy, Aquilino o Alicia, nos podrán aconsejar y endosarnos, si acaso, unos Lee última moda o una impecable zamarra de piel vuelta de borrego (creo)

  7. Candela

    …y hablando de dientes.
    Cuenta un amigo, que el pasado fin de semana vio como alguien, en un restaurante, hizo la broma de meter su dentadura dentro de la sopera humeante que iba a compartir con el resto de comensales, aprovechando que los había distrído para que mirasen al pretendido famoso que entraba por la puerta. Imagínese Dosi la cara del que sirvió luego los platos.
    Yo todavía no he comido, por eso lo cuento. Pero aclaro q no es un chiste.

  8. A la caza de eurodiputados

    http://www.libertaddigital.com/mundo/escandalo-por-los-eurodiputados-que-cobran-300-euros-y-salen-corriendo-1276416580/

    (la denuncia al poder)

  9. Vocabulario

    Les Luthiers

    INESTABLE : Mesa norteamericana de Inés.

    ENVERGADURA: Lugar de la anatomía humana en dónde se colocan los condones.

    ONDEANDO: Onde estoy.

    CAMARÓN : Aparato enorme que saca fotos.

    DECIMAL : Pronunciar equivocadamente.

    BECERRO: Que ve u observa una loma o colina.

    BERMUDAS: Observar a las que no hablan.

    TELEPATÍA: aparato de TV para la hermana de mi mamá.

    TELÓN: Tela de 50 metros … o más.

    ANÓMALO : Hemorroides.

    BERRO : Bastor Alebán.

    BARBARISMO : Colección exagerada de muñecas barbie.

    POLINESIA : Mujer Policía que no se entera de nada.

    CHINCHILLA : Auchenchia de un lugar para chentarche.

    DIADEMAS : Veintinueve de febrero.

    DILEMAS : Háblale más.

    MANIFIESTA : Juerga de cacahuetes.

    MEOLLO : Me escucho.

    TOTOPO : Mamamífero ciciciego dede pepelo nenegro que cocome frifrijoles.

    ATIBORRARTE : Desaparecerte.

    CACAREO : Excremento del preso.

    CACHIVACHE: Pequeño hoyo en el pavimento que está a punto de convertirse en vache.

    ELECCIÓN : Lo que expelimenta un oliental al vel una película polno.

    ENDOSCOPIO : Me preparo para todos los exámenes excepto para dos.

    NITRATO : Ni lo intento.

    NUEVAMENTE : Cerebro sin usar.

    TALENTO : No ta rápido.

    ESGUINCE : Uno más gatorce.

    ESMALTE : Ni lune ni miélcole.

    SORPRENDIDA : Monja en llamas

  10. SEito

    Los políticos de ahora mismo, Paco, deben ser una de las especies más estresadas de tanto actuar en el “Teatro Argentino” donde desembocó su actividad . Antes todo era más sencillo ¡hay que estudiar¡ o bien ¡ haber estudiado¡ y después todo transcurría, como en el transporte público, de manera sosegada;hoy no, ya no es ese el ritmo, ni tan sólo de día, porque la actividad de B.E, cuando estas siglas son Belén Esteban y no Banco de España, requiere actividad nocturna en la contínua campaña y no es que la del Banco de E. hayan de olvidarla . No pueden desconectar de la Blackberry y eso dejando al lado, que las próximas son en Mayo y muchos no tiene claro qué disfraz ponerse, porque no saben quienes vamos a ganar, como diría aquel Pío .
    Siento que dos de nuestros mejor humorados conterbloguistas estén dolidos .
    Vou xentar . Boas tardes e que aproveite a sardiña esta noite .

  11. Noctambulo

    En el diario El Progreso de hoy, hay una noticia ,con respecto a dos artistas mujeres lucenses, que van a participar en una muestra colectiva en un pais de America Latina (no recuerdo ahora cual).
    Las artistas son:
    Marta Prieto y Luz Darriba.
    Lo que me sorprende es que El Progreso haya escogido, para ilustrar la noticia, la foto de la última, en vez de la de la primera.
    Por favor!!!!!!
    Marta Prieto, además de ser una mujer ESPECTACULAR, es una buenísima amíga,una persona fiel, leal,ARTISTA DE VERDAD,amiga de sus amigos y nada interesada.
    La otra “artista”……..bueno, dejemoslo ahí….
    Srs, del Progreso, la proxima vez elijan la foto de Marta, se van a forrar a vender periodicos…por que Marta es artista, y además se hace querer.

  12. Candela

    Si roban armas de un cuartel y los ahorros de toda una vida a unas monjas, hombre Noc, no se ponga usted así por un “quítame aquí un posao”.

  13. Noctambulo

    Candela
    Quiere decir, que son todos los mismos??????

  14. trifoncaldereta

    Acaso alguén -Paco, Dosita, Honorio…- poida acordar de se a báscula en cuestión estaba onde os almacéns Nuevo Mundo da rúa da Raiña.

  15. Dosita

    Sí, don Trifón; yo bien apostaría por Almacenes el Nuevo Mundo. Lo iba a poner antes pero,total, tanto ten.

    Y respecto a las básculas, aparte las que miden los sobrepesos en sangre…u orina-, no le hay mejor calibrador que la propia ropa. Digamos que es el perímetro, y no el peso, el que hace saltar las alarmas.

    Usté nos relataba arriba la “prueba del pantalón”, el cual subía y bajaba por su carril natural aun sin desabrochar. Ustedes los hombres, aunque no les guste la evidencia, van menguando hacia los abajos, de modo que los excesos culinarios se depositen mayormente en la curvita de la felicidad, mismo desde sus arranques. A las mujeres nos ocurre al revés, porque la naturaleza nos dispuso las anchuras por los “abajos” y, nada de curvita feliz: ¡cartucheras del farwest!… (pero por el este y el oeste). Por eso nunca se nos caen los pantalones.
    Lo de entrar y caber en ellos, eso es otro cantar

  16. Dosita

    A veces pienso en los “noviños” de hoxendía. Esos que calzan los pantalones polo ecuador dos gayumbos y llevan el tiro a la altura dos xeonllos (?). Si tuvieran que salir pitando, a la carrera, tal que en “un aquél de axilidá para saír dos apuros ós que nos somete a vida” -como escribía Trifón-… A ver cómo se las arrepañaban
    A veces es difícil comprender la esclavitud indumentaria a la cual se someten obedientes nuestros pícaros. Ellos…y también ellas (con sus “tubos de la risa” y más las katangas opresoras para que el tubo no revele otras sinuosidades). En mis tiempos, a cuanto más refaixo y más volumen, más bonitiñas (aparte los almidones)
    Para que luego digan que antes se vivía con apreturas… ¡De eso nada!

  17. trifoncaldereta

    Do que se colixe, Dosita, que ou ben a rapazolada de hoxendía non pasa apuros -que o dubido fisiolóxicamente-; ou ben non ten porqué fuxir coma gato polos tellados -coma os mirindólos doutrora-.
    Gañan tranquilidá nunha edade de perentorias premuras, mais perden as risas dos bicos roubados ás escondidas.
    El Nuevo Mundo tiña unha rella por fora. E na entrada, onde a báscula meiga, espellos nas columnas. O piso, de baldosín, que chaman hoxe mosaico hidráulico. O escalón, de mármore. Entre a báscula e a columna, un neno sempre se agochaba dos pais ou dos irmáns pequenos na hora tardía do paseo dominical.
    Vostede andaría na casa, tatarexando algunha de Marie Laforet mentras acariñaba unha guitarra. Ou pasaería tamén cantón arriba, cantón abaixo, do ganchete de dúas ou tres amigas. Parando en Radio Meilán -outra columna con espello-, por ver o sínguel daquela de Pop- Tops…
    E un aire vago traía promesas de primavera a Lugo…

  18. Deyanira

    UN PERRO MUY POPULAR.
    Bonifacio lleva el camino de ser tan popular como Paco ( no el Sr.Rivera, que también lo es ) sino un perro que así llamaban en Madrid ,de raza indefinida entre 1981 y 1982. Entró por primera vez en el Café Fornos cayéndole en gracia al marqués de Bogaraya quien le puso el nombre de Paco. Por las noches dormía en las cocheras situadas entonces en la calle Fuencarral. El perros e hizo querer por todos por su simpatía ,colándose en cafés, teatros y restaurantes , siendo siempre bien recibido. Pero el día 21 de junio de 1982 fue un día muy triste para el perro y para los madrileños , pues tuvo la ocurrencia de asistir a los toros y no conformándose con mirar desde la barrera,quiso participar, lanzándose al ruedo antes de que el torero matase al toro.El diestro trató de apartarle con la espada y sin querer , le hirió gravemente. A pesar de que Paco fue atendido por dos buenos veterinarios murió a consecuencia de la herida.Sus conocidos se interesaron por el estado de Paco,llegando a darse partes sobre su evolución.Su muerte fue muy sentida entre aquellos que le conocían y comentadisima en la prensa durante varios días. Se dice que hasta el mismísimo Alfonso XIia envió su sincero pésame al marqués. Paco fue disecado y expuesto en un pequeño museo taurino que hubo en la calle de Alcalá. Cuando el museo,que estaba presidido por un retrato de este famoso perro,cerró en 1889 ,su dueño decidió entonces enterrar a Paco en el Retiro . Paco fue un perro callejero que formó parte de la vida madrileña del último cuarto del siglo XIX.
    Espero que Bonifacio viva muchos años y que sea recordado como un buen amigo…como Paco.

  19. PEPE "BEETHOVEN"

    PACO RIVERA CELA :

    Como ya estamos en tiempo de no diversión (Miércoles de “cenizos”), atiende
    al ilustre don José Luis de Sampedro (al que te parecerás físicamente, cuando
    cumplas 94), gran escritor, catedrático en economía y humanista, etc, al que han otorgado la Orden de las Artes y las Letras. Está claro que esta eminencia habla por sí sola. Escuchadle con atención. No necesitamos políticos (siempre
    lo escribí), sino “humanistas”, hombres y mujeres, que haberlos “hailos”, a los que esos dirigentes no les hacen caso (también, a causa de la apatía… o esa general “indiferencia” que indigna a Sampedro), por ignorancia y soberbia (sic).

    http://www.rtve.es/mediateca/videos/20110309/jose-luis-sampedro-recibido-hoy-orden-artes-letras-espana/1040867.shtml

  20. PEPE "BEETHOVEN"

    PACO…

    Y no sólo por esa barba… sino porque lleva siempre una libreta-chuleta, como la que llevabas tú en San “Friolán” de 2009, para tomar cumplida nota. Lo recuerdo
    tal cual, cuando me preguntaste por el título de “La chocolatera”, esa célebre
    polka que solían tocar al piano… la mayoría de los niños aprendices. ¿Recuerdas?

  21. PEPE "BEETHOVEN"

    HONORIO :

    A propósito de las “cookies”, chupo rueda y aconsejo a usuarios que no tengan
    mucho conocimiento sobre estos pequeños archivos de texto, la importancia que
    tienen… para comunicar o conectar con ciertos servicios o sitios web… Así, por ejemplo, aunque yo tengo configurado el “Windows Live” para que no las admita, por cuestión de seguridad, sin embargo es conveniente configurarlas a un nivel Medio; pero nunca quedarse sin ellas. Hasta aquí llega mi “neurona” informática.

  22. SEito

    http://www.lne.es/tv-espectaculos/2011/03/07/parando-villalpando-tiger-chus/1042945.html
    Parando en Villalpando: Tiger Chus
    …dedicado a la sardina enterrada…

  23. PEPE "BEETHOVEN"

    TRIFÓN CALDERETA :

    Meu… Non sei si, no teu comentario, sobolo teu engorde endocrino, escribes en
    serio ou de “coña”. Por si acaso, hoxe recibirás no teu correo un “e-milio” dunha
    intermediaria, pra que non poñas moita confianza na bas-cula… Dígocho pola tua
    saúde física e mental. Ah, un consello damigo: vai deixando a caldereta… jajaja.

  24. Tea for Two

    http://www.youtube.com/watch?v=OTk0pk6cFhE
    Anita O’Day
    …e había coros de pícaras cantando “…pasaría yo la vida tomando té, tomando té”….

  25. Deyanira

    1OO1 DISCOS que hay que escuchar antes de morir.

    Es el titulo de un libro comentado por expertos dirigidos por Robert Dimery, con prefacio de Michael Lydon ( cofundador de Rolling Stone ). El primer disco In the Wee Small Hours ( 1955) de Frank Sinatra, abre un verdadero recorrido por la historia de la música. Una selección crítica de la ¿
    ” mejor ” ?música de los últimos sesenta y cinco años.
    Lo sorprendente, para mi, es que entre estas 1001 canciones , solamente una tiene tinte español, se trata del disco Clandestino (1998 ) de Manu Chao,que naturalmente figura con nacionalidad francesa y las mas proximas,por decirlo de alguna manera, OLympia 64 (1964) de Jacques Brel (belga) , Abraxas (1970) de Santana (México- EEUU) Cypress Hill (1991) de Cypress Hill, con raíces cubanas , The Virgin Suicides (2000) de Air,francesa.La Revancha del Tango (2001) de Gotan Project (Argentina-Francia), figuran, dentro de las europeas, dos o tres de Abba, alguna alemana y poco más.
    EL resto, por supuesto (calculo el 95 por cien) corresponde al mundo anglosajón, en donde repiten los Dylan, Elvis, Ray Charles… vamos de largo recorrido, desde Sinatra, Duque Ellington, Little Richard, hasta llegar a los Bruce Springsteen…pasando por Tito Puente.
    Así que, como revancha, amplio el titulo a 1OO2 discos, he incluyo a Lucia Pérez, ya que Los Alesandi, no tienen ningún disco…¡ abajo al imperialismo!

  26. (Call me) The traveling man

    http://www.youtube.com/watch?v=P-0AILf1D4M&playnext=1&list=PLB25208BCDBB62F97
    Masquaders

  27. It's late 1959

    http://www.youtube.com/watch?v=diH71kQNna8&feature=related
    Ricky Nelson
    …o ano da primeira comunión, e xa era tarde…If we coulda left home at a quarter to nine…

  28. will you still love me tomorrow

    http://www.youtube.com/watch?v=c6tjJ7FqfyI&feature=related
    The Shirelles – 1963
    …sejundo de bachillerato…e o mundo xa levaba istes ritmos habia anos…

  29. Precaucion Amigo Conductor

    http://www.goear.com/listen/c5bd8ea/precaucion-amigo-conductor-perlita-de-huelva-

    Perlita de huelva
    …boas noites, e xa sabes Trifón, glicar ou non glicar, esa é a cuestión e non bascular ou non bascular, cuidando o vascular….

  30. PEPE "BEETHOVEN"

    VOCABULARIO (para Cristhine y “francófonas/nos”)…

    Muy ingenisas esas palabras de Les Luthiers. Chupo rueda y, aquí, expongo
    unas cuantas “mot valise” que me inventé… para “epatar” a una gabachita. Aparte del conocido (en Francia, claro) “espango” o “espangouïn” (español-pinguino, por su forma de andar), éstas son mis… “Siete Palabras”… ADIEU!

    AMANTEUR : Un amant qui fait semblant (ou qui ment…)

    ARGENTIL : Personne qui “dépanne” un copin (ou copine)

    BABÊTE NOIRE (MA) : Babette (mon “cauchemar”)

    BABOUCHE : La petite bouche d’un(e) bébé

    BINDINGUE : Qui délire en deux langues

    JACOPIN(E) : Un(e) copain/copine furieux/rieuse ou farouche

    TABOUCHE : Une bouche tabou (interdite)

  31. PEPE "BEETHOVEN"

    DEYANIRA :

    No hagas mucho caso al libresco marketing sajón (siempre tuvieron la “pasta”),
    porque, precisamente, tengo un libro, cuyo título es “1001 PELÍCULAS que hay que ver antes de morir”, en el que no aparecen algunas de mis favoritas, eh…

    “Aquella noche en Varsovia” – “El enigma de Gaspar Hauser” – “El largo y cálido
    verano” – “Horizontes perdidos” (no “Chorizontes perdidos”, para tragonas/nes) “LA NINFA CONSTANTE” – “Los Puentes de Madison” – “Sueños de un seductor”.

  32. Candela

    Ya que saqué esta mañana monjas y soldados a la palestra, lo remato con un chiste… y que Dios me perdone, Noctámbulo, porque ¡vaya mezcla!

    -Un soldado estadounidense se tira en paracaidas sobre un pueblo italiano con tan mala fortuna, que queda colgado de un árbol, rasgándose el uniforme y mostrando todo el “asunto”.

    Todo esto ha sido visto por una monja. Dicha monja echa a correr para contárselo a la madre superiora:

    - Un “angelo”, he visto un “angelo” caído del cielo.

    La madre superiora pregunta agitando los brazos:

    - Y ¿vola? ¿vola?

    - ¿Que si vola? Due bola y una trompetola.

  33. Salvador

    Na báscula da Gran Bretaña dispúxose a se pesar unha coñecida miña, moi grosa, hai moitos anos. Ía co fillo ao que lle pediu que se mantivese a distancia para que non vise o veredicto da agulla. O caso é que pasou un rapazolo, mirou, e dixo: “Ostras!” O fillo chamouno e ofreceulle cen pesetas se lle dicía canto pesaba a señora. Ela, que o oíu, díxolle ao rapaz: “Eu douche dúascentas se non llo dis”. Seguramente pensando que se trataba de dous tolos, o rapaz escapou a todo correr.

  34. Noctambulo

    Candela
    Muy bien por el chiste, y seguramente Dios no tiene nada que perdonarle a Vd.
    Es una obra de caridad hacer reir.

  35. Maria de la Uci

    Trif….
    Aquí lle mando unha dieta infalible.Con perdón

    http://www.youtube.com/watch?v=W_MAIP9XdVY

  36. Maria de la Uci

    Deyanira
    Que lio de fechas con el perro Paco

  37. a muller biónica

    NOctámbulo, de acordo contigo, por cerrto en ningún lado lín o subtítulo de choriza e a verdade facíalle falta a Luz… cada mes conozo a alguén que lle fixo algo, especialmente que se aproveitou del ou dela, e nada nesta cidade seguimos a darlle pulo @s estafadores/as, se éche boa verdade “@s de Lugo somos así”

  38. noctambulo

    a muller biónica.
    Parece que estás un poco quemada con la pájara esta??????
    Si, no eres la única,el Lugo somos así, y ella….pues a aprovecharse y seguir vendiendo obra que no es suya,a seguir copiando y timando con ese descaro que la caracteriza, a seguir embarcando a gente en proyectos cogidos por los pelos……para que trabajen para ella y ella se queda con la foto……
    Y despues, cuando ya los ha usado…..a la basura, como clinex.
    Cuando alguien la conozca de nuevo, que le haga una sencilla prueba, de todos los cientos de “amigos” que ha conocido en su “larga andadura profesional”,cuantos conserva, de verdad, y no por que ella diga que es amiga de tal y cual, que en eso tambien miente como una bellaca

  39. a muller biónica

    e que comprobe no seu largo CV quen llos foi facendo, encontrará unha longa lista de examig@s que coinciden cos proxectos realizados por esta “artista” de la pista!

Comenta