En Lampazas la estrella fue…¡La Pantoja!

JAIME Veiga y su esposa Begoña fueron los excelentes y generosos anfitriones de la jornada dominical en Lampazas que dio de sí mucho más de lo esperado. De momento la estrella de la jornada no fue Soraya, ni la gran atracción fueron los DJs que querían hacer mover el esqueleto a la gente, ni siquiera la orquesta “De Moda” que perseguía lo mismo. La gran atracción fue… ¡La Pantoja!. Cuando llegué pasada la una de la tarde con Nora Real y su esposo Amando, la TVG la estaba entrevistando en presencia de Jaime Veiga que la tenía bien sujeta; me quedé lejos porque no soy nada mitómano, pero creo que como no podía ser menos le preguntaron por sus amores con Julián Muñoz; a ella no debió parecerle pertinente y echó a correr por el prado camino de no sé dónde.

Se me olvidaba, “La Pantoja” es una res de la raza rubia gallega que recientemente ha sido nombrada “Miss Galicia” de las vacas. Esta puntualización no rectifica nada de lo escrito arriba que es rigurosamente cierto.

P.

 

 

 

LA jornada en Lampazas ha dado mucho de sí informativamente, porque allí me enteré de un suceso que pudo haber malogrado los festejos. Ayer un grupo numeroso de caballistas se dirigía, creo que desde Samos, al pequeño núcleo de población; uno de ellos era Genin Veiga, hermano de Jaime y por cierto propietario de “La Pantoja” con la que a la entrada de uno de los establos está fotografiado. Sin ningún motivo aparente su montura se levantó de las patas delanteras y el jinete se fue al suelo, mientras que con un pié quedaba enganchado en el estribo; se dio un fuerte golpe en la cabeza y menos mal que el animal no inició un trote que podía agravar las consecuencias del percance al que en un principio se dio más importancia de la debida. Genin fue trasladado en una ambulancia al Xeral donde se la apreciaron entre otras lesiones un fuerte golpe en la cabeza y la fractura de varias costillas. Hasta que se supo el diagnóstico final hubo una notable desazón entre familiares y asistentes a la fiesta.

Para terminar este capítulo a media tarde de ayer, en otra ambulancia, Ángel regresaba a su casa y recibía en cama, sonriente y optimista, a los muchos amigos que se fueron a interesar por su estado.

 

 

 

 

COMO la fiesta se celebra en honor de Santa Bárbara, hubo a las dos de la tarde la Misa de rigor, pero la Iglesia es muy pequeña, no creo que llegue a los 20 metros cuadrados, y tuvo lugar en un establo que había sido convenientemente adaptado. Muy curiosa la forma de avisar a los fieles porque la campana no tenía cuerda para manejarla desde abajo: Jaime Veiga se subió al tejado y con un martillo golpeó el bronce. Tras la Misa, procesión que duró no mucho más de 10 minutos, porque como el pueblo es tan pequeño… Y tras la procesión el inevitable vermú, que ya está demodé en las grandes ciudades pero que no falta antes de comer en las fiestas populares gallegas.

 

 

 

 

YA en otra ocasión conté que la familia Veiga tiene en Lampazas un comedor estable con una mesa capaz de acomodar 114 personas y otros dos comedores más a los que se recurre cuando como ayer el número de invitados se dispara: alrededor de 150 personas.

Aspectos muy interesantes del almuerzo:

-         Menú.- Cigalas al vapor, almejas a la marinera (hacía mucho tiempo que no las tomaba tan ricas) y cordero con ensalada; vino de la casa elaborado por el doliente Gelin y un Rioja de primera, así como Cava elaborado especialmente para el Grupo Veiga; de postre repostería variada y todos los licores habidos y por haber; no faltó el café.

-         El servicio excepcional; la comida no duró más de hora y media. Pero hay que precisar que los “camareros” eran familiares y amigos de la casa, encabezados por Jaime y su mujer Begoña. La misma diligencia que hubo para servir la hubo para recoger la mesa que a media tarde estaba otra vez preparada para la cena, mientras que los invitados se repartían por las amplias habitaciones de la enorme casa para “echar una partida” y en una esquina del gran comedor Nora Real tocaba el acordeón (fue una niña prodigio con este instrumento) y el resto ponía voces a la música gallega.

 

 

 

 

ADEMÁS de las ya citados, otros lucenses asistieron a la celebración; entre ellos José Luis Iravedra y su esposa; José Luis me dijo que no estaba de acuerdo con mi afirmación de que los consejeros de la RTVG “no se herniaban por el trabajo”. Me vino al pelo que estaba allí también el Dr. Arija y  respondió negativamente a mi pregunta “¿has operado alguna vez de hernia a un consejero de la RTVG?. Saludé a mi tocaya Begoña Rivera (tocaya por lo del apellido) que estaba con su familia; ella y su esposo me retornaron a casa “porque tenían interés en conocer a Bonifacio” (que por cierto no les hizo apenas caso; sigue loco por su chica y la chica no está por la labor). Estuve mucho rato hablando con Roberto Lolo, organizador del “IV Festival de Magia Villa de Sarria”, que se celebra el próximo fin de semana (mañana les cuento más de este proyecto y de su promotor) y con mi amigo Velón ex alcalde de Samos al que prometí visitar un día para cenar en su casa.

 

 

 

 

CUENTO siempre que los almuerzos me sientan muy mal y ayer cumplí como un campeón. Pasé una tarde bastante buena, sin problemas, pero ya de noche, de regreso a casa, tenía el estómago bastante revuelto. No puede ser. Y como decía el torero “lo que no puede ser, no puede ser y además es imposible”.

 

 

 

 

OTRA semana rara climatológicamente: primeros y últimos días con sol; nubes abundante a mitad de semana; subida de las mínimas y máximas que oscilarán entre los 24 y los 27 grados. No se prevén precipitaciones.

 

 

 

  

62 Comentarios a “En Lampazas la estrella fue…¡La Pantoja!”

  1. Pepe "Beethoven" (Sergio De Cabo)

    QUERIDO PACO : Como soy un impenitente trasnochador (lo cual me tiene sin cuidado… pues con 4 ó 5 horas de sueño tengo suficiente y a las 8 ó 9 ya estoy en pié para faenar por la casa; pero no perdono la siesta)
    aprovecho para felicitarte por no haberte excedido en el festivo menú…

    Hace 50 años, en agosto del 59, tuve yo mi primera actuación profesional como pianista en la villa de Chantada, contratado por el joven Somoza para la boda de su hermana en un “pazo” familiar, a las afueras de la villa de Chantada. Desde Lugo, me llevaron y trajeron en coche. La ceremonia
    se celebró en una pequeña iglesia. La joven novia, guapísima; el novio, maduro, elegante y robusto. En el banquete, tuvieron la deferencia de sentarme cerca de los novios. Observé que el menú era opíparo y yo comí
    frugalmente (hábito normal en mí). Tras el café, licor y puro… me puse al piano y toqué y doblé un reducido repertorio: el Vals de las olas (para los novios), Picolísima serenata, Campanera, Mariquilla, Tequila, Diana (para la juventud), La bamba, Pequeña flor, Yo vendo unos ojos negros, Rogar,
    Chiquillo, Marina y La Plaga (para los jóvenes). Como el personal invitado
    subía el tono de voz… tuve que “aporrear” tanto el piano… que las uñas de mis tiernos dedos se pusieron negras (con hematoma). ¿Me vendrá de ahí la artrosis manual que ahora padezco? En suma, todos comprendieron
    mi sacrificado debut y el que no supiera tocar género gallego (creo que lo
    único que toqué, improvisando, fue “A carballesa”) Remuneración: 500 pts

  2. trifoncaldereta

    Teño por pendente obriga , mandar saúdo e recoñecemeto , ó maese Ludwing José . Pola pleitesía que de neno profeso a todo aquel que fai múseca . E pola exaxerada e agarimosa hipérbole , que ten feito das miñas liñas diletantes .
    Aprendín eu a rasgar guitarra para cantar das penas de amores perdidos , por mor dunha hepatitis de tres meses que collín nunha piscina . Sexa , pois , que lle debo ó Club Fluvial , arranque dunha carrera con La / Re/ Mi .
    E seguín logo aprendendo outras notas . Que ía ónde fixera falla por ver a un tipo que sabía poñer aqulaoutra tan difícil , a da cejilla , que lle dicían Fa . En fín , que aprendín de orella , que a tiña boa . E con moitas ganas que lle poñía , que andaba todo o día a elo . E mais tarde ca armónica ó tempo , coma o Dylan – ou coma o doméstico Noel Soto -.
    Aprendía nas queimadas da praia , de xitanos do Carqueixo , nas xuntanzas en escaleras – que foi A Quintana compostelana a miña segunda Universidade -, e todo , para ligar . Sí , xa sei que non é sublime , e moito menos ortodoxo , mais a fuer de sinceridade , as cousas foron coma foron . E non sinto vergoña . E non me foi mal .
    Teño un fillo con preparación musical , que lle da ó saxo ; e desespera conmigo cando lle saco unha peza pola orella , e lle dou as notas primeras , que logo escribe il e desenrola pragmáticamente . Pero a mín , pídesme un Sol , e non sei qué facer con il .
    Os Alesandi foron para mín , un peremne cartel na fiestra do café Regio , ó comenzo da avenida da Coruña . E logo , escoiteivos no Circulo . Non son quen de poñerte rostro . Que só acordo dun , con alisada melenita , e que penso tocaba tamén na Municipal .
    Compartimos , amén da querencia musical – profesional pola túa banda , perralleira pola miña – , uns comenzos ideolóxicos comúns no relixioso – profesional , outra vez , pola túa banda ; e moi perralleiros , de novo , pola miña -.
    Pero tamén compartimos , seguramente outras cousas . Que tendo eu unha mocedade de autoestopista – profesional , iso sí , na materia – , e andei por moitos sitios , guitarra á espalda , e pandeiro´no ombro ; coñecendo cidades – e chicas , claro -, na compaña de outro lugués , enfermo da múseca , que é parte do elenco de ” Huyan los Vientos ” . E , por motivos alleos á cuestión – sempre son os mesmos – , recalamos na festa do Vito Toribio en Mallorga de Campos , da” mao” de maestra de Peñafiel .
    Por Madrid , tamén escoitáranos tocar a xente ; pero na rúa , á porta dos mercados , e nalgún paf . E sempre rematábamos indo ó almorzo á cafetería Don Carlos , levada por dous irmaos , tamén lucenses de nación , e que nos acollían coma curmáns . Acaso o fóramos .
    Xuntabase nista cafetería moita xente da capital – da capital do Miño – ; que ata o mesmésemo Currinche ía a que lle fiasen ó vermú , ou algo mais . E tamén xente de mérito e postín . Por fronte estaba ” El Biombo Chino ” , onde traballaba de seguido Andrés Pajares , que entablou amizade con Jose Carlos e Braulio , os irmaos donos da cafetería .
    Pois ó que ía . É un pracer leerte . Outro estudar contigo . E cando paco teña a ben convocar pitanza contertulia ; de seguro que alguén sacará unha guitarra – para que rule ¿eh?- , e será outro aínda mais grande , escoitarte ” Across the Universe ” , por mais que fun eu , de sempre , moito mais de George Harrison .
    Unha paisana aperta
    Trifón Calderetas

  3. SEito

    Home, se todos os días fosen así pro desayuno, ainda se pode levar o nublado contínuo de iste otsoga_según PP_ do que hoxe e o dia 3 . Porque agosto, agosto, por aco ainda non chegou;debe estar a cola tras o mes de san Xoan mais o de Santiago, que tampouco deron chegado a tempo .
    A verdade e que non se me ocorre nada;iso e o que ten ter quen conte os contos tan ben . Ainda que unha cousa vos teño que decir os dous_e mais o ensino reglado_ ¡non sei que fixemos algus pra non conectar nos 50 primeiros anos con xente coma vos¡ . Mira que un e viaxeiro, silva de oido e mais leva camiñado unhes cantos kms, pero sempre tocando instrumentos que nos deixan a musica que vos deixades .
    ¡Bos días Trovadores¡. Bos dias a tod@s dende Garabolos de Mar .

  4. SEito

    ..que non deixan a música…

  5. trifoncaldereta

    E contigo, PEPÓN , comparto a inquedanza de correr . ¿ A qué tanta presa ? , ¿ De quén fuxides ? .
    Se as contas non me fallan , ides a cinco minutos . Como era adestramento , maxino que andarás a catro e pouco , se fas populares . Un animal !!! .
    Sonche eu dos de trotre cochinero . De a seis , polo cotío . Por mais que en Lugo , na carrera de dez kms orredor da ronda e muralla , chegara a cinco e quince ; indo eu cun atuendo tan pouco técnico , coma aquil no que trouxo Deus ó mundo a Groucho Marx – puro incluído – . Os aplausos foron mais grandes que ós gañadores .
    Séase pois que tamén corres tí coma un profesional , e o Trifón coma un perralleiro .
    Verémonos nunha Vig- bay , nunha pedrestre compostelana , na de Padrón , ou ¿ poqué non ? , na vindeira Corre con Nós .
    Unha paisana aperta e unha cervexa – isotónica para tí -.
    Trifón Calderetas

  6. trifoncaldereta

    É para DOSI , recén chegada á tertulia , o meu recoñecemento e gratitude polas referencias á miña persoa . Non pode maxinar vostede o que é capaz de transmitir nas súas liñas . Saiba que tiñan poderosas razóns aqueles que dicían : Por conocer todas las palabras , creían tener todas las verdades .
    Nono dixo Groucho – que ben podería telas dito – , senon un gabacho , Joseph – Pepe -; o que se lle daba por filodofar .
    Non lle mando paisana aperta , mais ben un bico emocionado .
    Trifón Calderetas

  7. trifoncaldereta

    A Ron , Rois Luaces , Veleta , e os que quedan no tintero , agradecerlles quero tamén o ánimo enviado ; e as amabilísimas correccións , que nun tono afectuoso , teñen a ben facerme cando o consideran . espero seguir contando con elas .
    A Cristina , a miña namorada , non poido mais que mandarlle un bico literario e tenro , cas gracias .
    E a tí ; SEIto ¿ qué che poido dicer , que non teñas xa escoitado ?. Motor diesel da tertulia ; metes o turbo – ou a inyección – , cun vivo xenio , cando notas decaemento ; colocas o comentario preciso para dar honrosa saída a quen se enfurruña e se enrroca na contumacia , e prestas unha man amiga a cantos por veces , poidéramos mexar fora da pota . Nen o Balbín faríao de tal xeito e compostura . Tratáchesme con exquisita corrección dende un principio , e sería mal nacido se non cho tivera en conta . Ogallá se nos coñecemos nalgún momento , non se escache a simpatía literaria e anónima que xentilmente nos presta iste foro .
    Unha paisana aperta , espallada ,
    Trifón Calderetas

  8. trifoncaldereta

    Léote sempre COMPLEJitos ; que tes que ter moi mal día para non arrincarme un sorriso . E por veces non son somentes as ocurrencias o que me gosta . Que hai trasfondo – do que parez queres escapar – , cando comentas con seriedá , certos temas sociais e políticos .
    Outra aperta , na espera dun café concerto
    Trifón Calderetas

  9. trifoncaldereta

    Hoxe empezo a currar ás once . ¿ Déchesvos conta ?

  10. Honorio Alvarez

    ¡Vaya! Hoy el Sr. Trifóncalderetas está en vena! -Normal en él

    Tenía ansiedad o ganas fuertes de tener un día de asueto recluido voluntariamente en solitario en mi hogar, silencioso hogar, al que aíslo las entradas para tener seguridad de que nadie me pillará in fraganti en cualquiera de las actividades que tengo censuradas.
    Mientras se incinera un veguero que tenía escondido en la funda de una Olivetti del año cincuenta y siete, comprada a Ordóñez en el Campo Castillo, meto unos chupitos de licor café a morro para no ensuciar copa que después me olvido de fregar y aunque la friegue mi mujer de fino olfato suele descubrir pruebas de semejante delito…siempre termina la cosa con cariñosa pero seria bronca y yo poniendo cara de no encontrarme demasiado bien; para amortiguar, alguna vez hasta pregunto en donde está el tubo de las pastillas esas como si fuera mi intención tener que tomar una extra debido a la tensión del momento. Teatrero que salió uno y un poco hipócrita o sinvergüenza se decía antes pero con una entonación que no molesta.
    Me he leído casi todos los atrasados y entradas también casi todas. Ya he comentado hace un tiempo, ahora no voy a buscar fechas, que este blog evolucionaba como yo lo había previsto. Hoy confirmo mi primera profecía y compruebo que así es y la cosa va in crescendo (expresión musical dedicada a mi antiguo amigo Pepito, hoy Pepepán, exitoso compositor entre otras obras de la Cornamusa, excelente comunicador y animador de este espacio, como todos los que amena y correctamente intervienen y que hacen que dé la impresión de que es un poco de todos). Esta previsión pretérita no se basaba en suposiciones empíricas. no; se basaba en actuaciones,evoluciones y estadísticas rigurosamente experimentadas y comprobadas. Es más: Hace como un año, insinué a mi amigo SEito que le explicaría algunas cosas relativas a este asunto cuando nos conociéramos personalmente como así fue hace cuatro o cinco días en que compartimos unas escasa horas de lo mas agradable, para mí, de las pocas que he permanecido en esa, también para mí, casi desconocida ciudad. Resumo: SEito, que cuando lo ví me recordó enormemente a Jorge Negrete por el físico fue, inconscientemente, el motor principal del movimiento tan exitoso de este espacio que ahora crece y es visitado por muchas más personas de lo que se imagina el propio administrador (Ten cuidado, Rivera, no vayas ahora a fastidiarla con una de tus ocurrencias glamourosas que la juventud y menos juventud no encaja por formación).
    Voy a cortar porque ya se me están aglutinando muchas ideas en la neurona y como se me ocurra darles salida a la tecla van a protestar algunos pacientes sufridores que no soportan más de cinco o seis líneas, actitud normal. Yo, tampoco las soporto a veces; en ocasiones, soporto de mejor grado un puñado de avispas en el bajo vientre que un rollazo como éste u otro parecido. Doy una vuelta, un chupito, un chapuzón y volveré como Mac Arthur.

  11. COMPLEJitos

    ¿¿¿¿¿¿¿¿¿¿JORGE NEGRETE??????????
    ¡CÁSPITA!

    Bueno,a ver,que ya sé que estáis impacientes por saber que pasó ayer en el concierto de Patti y el gañán.Pues según parece la organización puso a la venta una primera remesa de entradas a 70 euros y posteriormente amplió con un segundo paquete.Resultado,más entradas vendidas que aforo tiene el auditorio.Creo que no hubo muertos.Creo.

    Trifón,me agradaría reunirme con el Señor Calderetas,SEito,Pepon,Paco y Pepe para comer esas truchas-yo lubina- pero no sé si esa terapia de choque podría suponer una cura definitiva a mi complejo PeterPaniano o, por el contrario, un inopinado agravamiento.Ante la duda me llevaré a Celestino para mantener el contacto con mi generación.
    ¡Pero nada de churris eh!,reunión de hombres, como la comida a la que Cayetano Salgado invitó a Carlos Deza,al boticario, al juez y al medico.¿Me pregunto quién será cada uno?.
    D. Cayetano,D. Carlos,D. Baldomero,D. Lino…

  12. Honorio Alvarez

    .

    Pepito : Tu antiguo domicilio sigue en pié pero los chalets hacia arriba han desaparecido todos e hicieron allí un bloque grande en forma de herradura. Horroroso.
    Zorro Correa :Aprovechando que tuve que ir a las casas de Montaña, me he metido por Caiñós y allí desapareció casi todo lo que había.Tu casa ya no existe o es una apuntalada que ya no me acuerdo si es esa. Me gustaría saber si estás en Lugo y verte en la próxima ocasión. La última vez que coincidimos fue en Barcelona, Casa Cisco, año sesenta y ocho.
    SEito :El otro día con las prisas se me olvidó hacerte depositario de mis investigaciones, únicas verídicas y documentadas acerca de la etimología de la expresión MADIA LEVA. He tenido oportunidad de inquirir y cambiar impresiones acerca de este asunto alternativamente con dos filólogos galaicos, oriundos de dos municipios enxebres de Lugo, expertos ellos y con buena nómina. Dado que eres alegre y de risa fácil cuando procede, creo que te desternillarías si escucharas la entrevista.
    Marisa : No pude acercarme a Cobas por rigurosidad de horarios de itínere. Te veo muy poco interviniendo por aquí y sé por tu hija que lo primero que haces es entrar en este blog y conoces nombre de blog y real de bastantes asíduos. Para Octubre o Noviembre D.m celebraremos ese almuerzo si aguanto hasta entonces. Entra y cuenta algo por ejemplo como eran aquellos guateques con caché y sex-appelle, sangría que decíamos cap de frutas y olor a ideales de dos diez y varón dandy.

    No he visto en cuatro días que estuve en esa ciudad un solo policía municipal por ninguna parte. Sí he visto esas personas que controlan los horarios de los aparcamientos en las calles.
    Me he enterado que los negrillos de toda mi vida que otras veces más a lo fino se les llamaba álamos negros, sitos en la Alameda de toda mi vida y más, talados no me acuerdo por qué enfermedad pero es seguro que se podría atajar salvo alguna de tipo fúngico muy grave, como decía, se llamaban HUMEIROS. Perdón: UMEIROS.
    Pido el establecimiento de un premio especial a aquella persona que demuestre que alguna vez hubieran sido identificados con ese sustantivo desde su plantación hasta que se fraguó su exterminio.
    Pido asimismo se retiren esos adefesios que llaman estatuas de un tío cachas y otro, sitos en la misma alameda frente al Círculo.
    Sigo pidiendo que el conjunto de monolitos con inscripciones y efigies que proliferan por la zona y que sospecho la idea de colocarlos fue parida por algún inventor de nuevos repartos de beneficios a los amigos discreta y justificadamente en inventarios, para aprovecharlos los trasladen al cementerio de S.Froilán y jalonen el acceso al mismo por ejemplo.
    Y lo que ya no se puede aguantar, lo dije en otra ocasión es el recuerdo a Trapero Pardo simbolizado en un Pelúdez esmirriado, delgado con cara de fame, ubicado tiempo ha en el Jardín de La Cárcel. Todo lo contrario a lo que era, es y significa Pelúdez en las fiestas patronales.
    La repera de lo absurdo, borreguil, caciquil y no se me ocurre más porque me van a cortar el comentario, es un busto que no había visto antes plantado en el solar de la Huerta del Seminario Mayor. Se lee que es en memoria de D.José Castiñeira. Lo he mirado, remirado, dado tres vueltas intentando encontrar algún parecido con D.José Castiñeira y no se lo encuentro por ningún sitio ni desde ningún ángulo. Creo que el artista al que se le encargó lo tenía allí en stokc y aprovechó la ocasión para largarlo con la ayuda de un colega experto en discursear en ambientes con olor a lana.
    No entiendo como ningún amigo o familiar se negó a que se colocara allí ese busto que lo único que tiene de D.José Castiñeiras en el nombre al pié.
    Este último comentario quedaría anulado si por motivos que no hacen al efecto se trastocaran hasta hacerse irreconocibles las facciones del ilustre aludido. Moito tiña que engordar,e non era home dado a gula anque fora doméstica.
    Y mucho más . Corto outra vez por razones análogas a las de antes

  13. Honorio Alvarez

    ¡Caramba! Ahora que he leido lo anterior, me está dando la impresión de que estoy un poco contrariado con algunas cosas. A lo mejor es una errónea percepción mía.
    Cuando alguien de por ahí cerquita se enfade, altere, sofoque o su estado de ánimo lo requiera por causas que pueden abarcar desde un contratiempo o disgusto con consecuencia de ánimo decadente hasta otro tipo de estado que no sé como se define pero que es producido por ejemplo por una comilona, mejor triperada pantagruélica como las que se estilaban por los años sesenta y seis aproximadamente cuando comenzó a hacer pinitos A TOXILDA, que no tenía aquel sistema nada que ver con lo de los tenedores actuales, estados de ánimo normal para recopilar euforia y optimismo hay dos paseos por sendas carreteras vecinales muy próximas a la ciudad que coadyuvan infaliblemente a la consecución de lo previsto. Flora, fauna, fuentes, trinos, gorjeos, aromas…que hasta el esterco, cuando el viento lo trae de alguna aldeiña próxima no desagrada y uno piensa que es el olor del pueblo, cuando en realidad es el olor de la bosta.
    Suelo en todas las ocasiones visitar estos dos parajes y disfrutar de esa terapia eficacísima incluso para amortiguar a media mañana los efectos de algún vino apurado por pensar que no va a haber tiempo posteriormente a libar a gusto. En menos de una hora queda aplicado el tratamiento. Ahora estoy añorando esos parajes desconocidos al menos para la mayoría a pesar de su proximidad . Me vendría bien un paseito bucólico, una visita a las fuentes frescas, al menos para enfriar la botella esta de licor café, escuchar al mirlo al auriolo que dice :Valín va viejo- y en tono más alto –Y bigotero, el cu cu o el chorrichí. Con el ronxe ronxe das frondas…verdes y tristes grises y otros estímulos de la neurona casi me acuerdo de cuando era gallego de Lugo y opinaba por ignorancia y por …narices que era lo mejor del mundo. Y en verdad que de aquella sí que era.

  14. SEito

    Entones fué cierto que estuve con Honorio compartiendo un rato pequeño entre su frenética actividad de un viernes de Mercado en Lugo, con una plaza sin primer piso, unos políticos haciéndose el foto-eta-shop en silencio que casi quiebra el viento del norte venido del sur, mientras daba comienzo al trote, de un corazón ya noacostumbrado a tanta novedad en poco tiempo y que finalizaba ayer conociendo una pola del árbol de Paco, que me imaginaba más viejo _o de más edad_ pero que aparento más joven de la que tengo y confesé . Nunca fuí amigo de tratamientos de belleza_y mira que muchas veces los necesitaba_ pero después de este finde, voy a abrir un paréntesis, para escaparme a él cuando me vengan las arrugas coronarias, sabiendo eso sí, que quienes me ven como un negrillo _sean de la alameda o de casas baratas_ o más joven de lo que mis letras aparentan, lo hacen con el cariño que desparrama, pese a quien pese, la niebla de las pipas de la paz que enciende Paco cuando Bonifacio no tiene perra al lado que lo ponga de los nervios .
    Espero Paco, que entiendas mi deseo de conocerte junto a Honorio_aquí nos habeis convertido en pareja bloguera de hecho_ pero ni tu teléfono funcionó estas últimas fechas como sule hacerlo, ni la llegada del vendaval de calle Montenegro, me resultaron predecibles ni muy manejables con mi barco;el navegar a vela necesita espacios y vientos propicios para las viradas, pero sobre todo adaptación a los vientos de cada mar . ¡Soy testigo que las ya de por sí codifíciles trasluchadas, con huracanes así son demasiado arriesgadas para un novel de las publics relations¡.
    Por cierto y antes de que se me olvide, me acojo a la enmienda Pepe Pan _por derecho adquirido desde mi etapa nasciturus y conservado hasta la fecha de Pantribero_de comedor no pantagruélico y añado la de bebedor de tazas desentrenado, aunque para no olvidar el contacto con la loza, suelo de ser de muchos cafés nada descafeinados .
    ¡Ah¡ viendo a Honorio, creo poder entender mejor la canción que cantada por Mª. Dolores Pradera, define al caballero de fina estampa y el “peligro” que debía tener en su etapa Lucense_ahora parece que renuncia y se nos quiere hacer señorito andaluz_.
    Marta. un Sol de los de LUgo;no se ven cielos semejantes cuando hacen aparición tras días y dias de nieblas .
    Comienzo a comprender ahora la razón de que en base al agua, al viento y a la filosofía, exporte tanta energía nuestra tierra .

  15. manolo

    Encantoume o comentario sobor da Pantoja e fíxome rir a esgallo, pois meu cuñado é de cerca de Samos e ténme contado innumerables veces anécdotas das grandísimas festas de Lampazas. Amigo Paco, eres un personaxe moi simpático.

  16. COMPLEJitos

    Hoy es un gran día para nuestra democracia.

    Existe una corriente de pensamiento que considera que el sueldo de nuestros cargos públicos no está a la altura de su responsabilidad y supone un obstáculo a la hora de que las élites intelectuales de nuestro país se dediquen profesionalmente a la política.
    Ya lo expresó, a su manera, Esperanza Aguirre cuando dijo:”no tener pagas extra me tiene mártir, las he tenido toda mi vida y las echo de menos en Navidad y en verano. No es que haga números a final de mes, ¡es que muchas veces no llego!”.
    Desolada estaba la cienmileurista.

    Pero en el día de hoy la Sala de lo Civil y Penal del Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Valenciana, cumpliendo con su vocación se servicio público, ha considerado que un empresario puede efectuar regalos por valor de dos millones y medio de pesetas a un honrado político sin que ello constituya un delito de cohecho.
    Claro,ya lo sé,dos millones y medio de pesetas no supone pasar de tener dificultades para llegar a fin de mes a una vida de pompa y opulencia.Pero si permitimos que un Presidente Autonómico reciba regalos de veinte empresarios a dos millones y medio cada uno ya serían 50 millones en especie que añadir al sueldo establecido por la respectiva Asamblea Legislativa.

    Es más,desde aquí propongo una modificación de la Ley de Contratos de las Administraciones Públicas para crear la figura de la unión temporal de empresarios dadivosos,con un capital social X,que se encargue de atender las necesidades de nuestros mal pagados políticos.

    -¿Qué te hace falta Paco?
    -Puesssssssssss,ahora que me lo preguntas:un pastor alemán (si es un cachorro de pastor alemán mejor),un masaje en un spa,subir en globo,un portaretratos digital con fotos de mi amigo de la Rúa,una cena en un restaurante donde los camareros canten ópera y el guitar hero.
    ¡Ah! y el peluco “caro” que rechazó Pío García Escudero

  17. Manuel Raposo Correa

    Sr. Honorio:

    Lamento mucho no recordarle y sorprendentemente para mí me desarma del todo cuando me rfiere a Casa Cisco.Vea forma de que podamos contactar.Se lo agradecere.
    De Caiñós hace mas de medio siglo hemos salido todos los hermanos. Hace unos seis años resido cerca de Lugo en una de esas urbanizaciones nuevas entonces sita a pocos kilómetros de la ciudad por la carretera de La Coruña

    Leo el blog mas no intervengo.No fui correcto,mejor,falté de palabra escrita a un interviniente sin justificación,sólo a uno y tengo un cierto pesar por ello.Podía entrar con otro nombre pero si Vd. me conoce o conoció sabe que ello no es posible .Un afectuoso saludo.

  18. Dosi

    BUENAS TARDES A TODOS

    Tengo una amiga que llaman L…. que fuera maestra en la costa de la Muerte la cual me dijo con estas mismas palabras que estaba muy bien lo que yo escribia pero que tenia que PULIR y me dijo que si queria que me los corregiria… los escritos. Y yo que no pues entonces ya no deria Dosi y me hizo una chuleta para que ponga algo mejor los puntos y las comas , a saber:
    Que al final de una idea con xeito pusiese punto y que si queria hacer alguna explicación por el medio la metiera entre las comas y que las comas también servian para hacer pausas, que los puntos suspensivos que tanto me gustan solo son tres y no los que yo pongo y con eso ya voy que chuta… y además me quiso explicar los acentos pero eso ya me es mucho… así voy a intentar hacerle un poco de caso.

    Ayer se me olvidó de decirles lo que me emocionó al ver el nombre de Carlos Casanova Santos, al cual le llamaban Caito en su casa… también conocia a sus padres todas personas muy queridas en la comarca de Otero de Rey. Nada mas que abriamos el bar mi marido y yo cogiamos el Progreso y leiamos en alta voz sus preciosas cronicas y sentí mucho que muriera y tan joven… pero si nos miramos en las palmas de las manos todos llevamos imprimida la eme fatal, lo único malo es que muchas veces pase antes por la casa de los buenos que de los malos pero es así la vida. De bien pequeña mi abuela que era muy religiosa mas que yo, me aprendió la Salve la cual es una poesia de cabo a rabo, y yo me recordaré siempre…a ti clamamos sufriendo y llorando en este VALLE DE LAGRIMAS, y esa es la vida aunque lloremos mas los que quedamos, pues los que se van no llorarán nunca más y es lo que salen ganando.

    No queria ponerles tristes con mis pensamientos… además yo no soy una persona deprimente aunque tenga que tomar unas tabletas para poder dormirme porque es mejor tomarlas que darle vueltas a la cabeziña que siempre a leva o demo. Como no me gusta ir a contar mi vida a los curas me gusataría confesarles a todos ustedes de viva voz lo que daria por tener fe para no tener miedo a lo que vendrá, y lo que me cuesta entender que halla cielo tan grande para caber tanta y tanta gente que existió desde millones de años y existirá, eso no me lo creo pero ya lo veremos.
    Quiero dar miles de gracias a los señores Pepe y Trifon especialmente pues hoy me hizo tal emocionante dedicatoria y que Dios les de una vida muy larga y mas PACIFICA asi con todas las mayusculas. Yo me voy ahora caminar porque me obligo aunque me de pereza con este tiempo… Y no poruqe no tengo alto el colesterol ni la tensión ni la diabetis…pero salgo para ver la vida y la explendida naturaleza que tanto me enseña todos los dias de mi vida,por ejemplo el paseo del Rato.

    Me despido con un abrazo hasta mañana

  19. Centolo

    Dosi.

    Siga usted escribiendo igual que lo hace , para mi es como si la oyera hablar , incluso con acento gallego .

    Saludos .

  20. trifoncaldereta

    SR. RAPOSO CORREA

    Cando hai un debate , e mais se iste é sen ver a cara do contertulio , deixamos de apreciar unha grande parte do mensaxe que pretende transmitilo outro . Nen voz , nen xesticulación . Só a letra escrita . Se amais , quéntase un , ou síntese malferido ou malinterpretado , é totalmente normal que se violente . pero en ocasións resúltanos dificultoso pór distancia e tempo , antes de respostar .
    Considero eu , ca persoa a quén lle puido faltar , xa llo ten olvidado . E por outra parte , non debera ser ise , motivo para autoexcluirse . Perdóese vostede , participando . Ninguén llo botará na cara . A elegancia que adoita reinar no blog , non llo permitiría .
    Dito , cunha paisana aperta
    Trifón Calderetas

  21. Pepe "Beethoven" (Sergio De Cabo)

    Benquerido TRIFÓN : Alégrome polo teu encontro con “SEITO” (Estudiante)
    Pero vos fallou HONORIO ALVAREZ… e mais “COMPLEJistos”. E decir: OS QUATRO GRANDES DO BLOG PACO RIVERA… ¿Pode ser vos atopedes no luar do vindeiro 6 de agosto? Porque, vese vir con istos longos manifestos
    que soio vos sabedes… Ata Trifóncaldereta chama “Ludwig José”, un doble nome para “Pepe Beethoven” que acaba de descubrir, en Trifón, non soio
    Ó NOVE ANXEL FOLE, senon o novo descoñecido múseco bohemio. ¿Por qué estabas tan caladiño daquela? Da habelo soupido… houbérate collido
    no seo dos “ALESANDI”… Ben, divagacions aparte, non recoñozo a ise múseco alesandi “de alisada melenita… que tocóu na Municipal”. Dígoche que nos Alesandi (primeiros, segundos e terceiros) non houbo tal rapaz.
    Podería ser outro múseco que formara parte dos cuartos Alesandi, porque
    “habéilos, hailos”. Moitas gracias polo teu gosto de lerme… pero sempre que sexa en castelán, porque lerme niste meu galego (anque non teño vergoña) podeste ficar “alzhémico”. Ah, i menos si pídesme que che cante…”Across the Universe” do ano 68… Nesta data tocaba eu cos “Los Magos” da Coruña, ata xullo… que deixelles sen aviso nengún. Aquela noite viñeron detrás da mín i, en Lugo, fixen contricción (finxida) diante delles mailo señor Santín. E, pra máis “inri” atoupéime, de lonxe, cunha nena que nin caso me fixo… En fin, mala entrada e pior saída de Lugo.

  22. Pepe "Beethoven" (Sergio De Cabo)

    COMPLEJitos : Si Trifóncaldereta puede darte impredecibles sorpresas… con ese gallego aterciopelado, tú no le vas a la zaga en tu castellano punzante. Ambos sois COMPLEMENTARIOS en cualquier discurso… Bueno, respecto a Trifón, sigo diciendo enconadamente (¡perdón, señoras!) que es “O NOVO ANXEL FOLE”… ¿De dónde saca tanto anecdotario? Y aunque,
    como cualquier narrador avezado, se equivoque… el mismo error cobra
    sentido. En cambio, tú, COMPEJ, “sacas leche hasta de un botijo”. Como
    “interviewer” no tendrías nada que envidiar a Paco Rivera que, ya desde
    joven, poseía un “don lincesco” de periodista nato. De todos modos, tanto los manifiestos de Trifón como los tuyos (menos pródigos) me parecen
    “subliminales”, casi no se perciben… por eso os llamo (habréis apreciado
    mi ironía de Pepe Pan), con espíritu “apampado”, LOS CONSPIRADORES…

  23. cachafeiro

    Honorio,es que verdaderamente me descalandrio con las lapidaciones tan eficaces con que remata frases y párrafos.
    Sigo esperando contactes conmigo aunque creo que ya te tengo localizado.¿Eres de la quinta del sesenta o del sesenta y uno?

  24. Pepe "Beethoven" (Sergio De Cabo)

    HONORIO : ¡Palabra de “honor”… que, de saber quién eres (“Know Who You Are”, dirían los “Supertramp”) jamás revelaría nada! Pero, por favor, no me lo digas. Creo que era “Cachafeiro” quien, sibilinamente, y por los datos que diste sobre mi familia y yo mismo, en tu comentario (13 junio 2008) sobre Reencuentro con “Beethoven”… me decía que yo debía saber
    quién era el tal Honorio Alvarez que entraba en el Blog cuando él quería.
    Bueno, bien sé que la intención de Cachafeiro no era en absoluto perversa
    Sin embargo, la tentación del “desanonimato” ya estaba inducida… Bueno,
    más que todo eso, lo que me impresiona es tu repentina aparición… Ah, de mi antiguo domicilio (Ramón Montenegro, 16 – 2º) el último recuerdo que tengo… es de una noche de otoño 1971 (en compañía de una esquiva rapaza) en la que apenas pude visualizar mi casa… y es que la calle de marras, la del “Pipper”, era tan oscura como mi propia “alma en pena”…
    Cuando regresé, 20 años después (“Que veinte años no es nada”, como reza el libro de Marta Rivera), la casa de 2 pisos y buhardilla no existía,
    “aplastada” por un bloque de pisos que estaba en reciente construcción.

  25. Pepe "Beethoven" (Sergio De Cabo)

    A DOSITEA (“Don de Dios”)

    Dosi… te digo lo mismo que te ha dicho Centolo… con sus mismísimas palabras: “Siga usted escribiendo igual que lo hace, para mi es como si
    la oyera hablar, incluso con acento gallego.” Es que, ni el mismo Trifón,
    ni Seito, ni Complejitos, ni Honorio Alvarez, ni Celestino, ni Rosa, ni Paco (que habrá dicho algo con otro anónimo, digo; o no habrá dicho nada, pues no tiene tiempo para tanto contertuliano) ni Pepe “Beethoven”, ni Lucensito, ni Cachafeiro, ni Mar, ni Manolo, ni Solo de Flauta, ni Mónica
    (la verdadera), ni Jovita “la Mangallona”, ni Manuel Raposo Correa, ni Moloc, ni Agustín, ni Mago de Oz, etc, etc, etc, sin olvidar a Nisak (y ya
    no recuerdo más) pueden hacerte ese elogio tan inspirado… SALVO EL
    QUE, EN SUEÑOS (para que duermas bien) TE DIRÍA “Caíto”. ¡Animo!

  26. Lucense en Madrid

    Para Pepe “Beethoven” (Sergio De Cabo) : En un post del día anterior hablas de la guitatarra eléctrica fabricada manualmente por “Culis” (ex Alesandi) Creo recordar que el taller donde se fabrico esta guitarra fue en el antiguo taller de aeromodelismo de la OJE.
    Para el que no lo sepa el nombre de Alesandi corresponde al nombre y apellidos de su fundador Ale/jandro San/tín Di/az, extraordinario portero de fútbol que milito en la Gimnástica Lucense y en varios equipos de primera división.

  27. PEPÓN

    ¡caray Trifón!, ciertamente no eres un desconocido. Pepe Beethoven me abrió los ojos y, claro, resulta que te veo con mucha frecuencia… con pétrea apostura en la plaza de A. F. Gómez. Soy un firme defensor de que las estatuas, aunque tengan nombre y apellidos, conserven una universal voluntad de homenaje; en este caso, el gran Fole comparte contigo ese esquivo ángel que anida en el alma de los poetas.
    “Por conocer todas las palabras creían tener todas las verdades”. Irrefutable brillantez la que exhiben algunos; no obstante, el oropel se limita a la carcasa; el interior está irremediablemente vacio: no hay corazón, no hay sentimientos, no hay generosidad…
    Prefiero los 6 minutos. Hay que cuidar muy bien al mentado compañero de fatigas para no quedarse vacio. 33 años de gimnasio confieren sabiduría y siempre sigo el consejo de mi buen amigo Napoleón Gutiérrez (gran boxeador argentino) SIN PRISA PERO SIN PAUSA.
    Una paisana aperta, mi dilecto amigo. Pero brindemos con una voll damm como en aquellos maravillosos años.

  28. PEPÓN

    Dosi.
    Permíteme una sincera felicitación. Bienvenida y… sigue escribiendo.
    Un afectuoso saludo.
    PEPÓN.

  29. Pepe "Beethoven" (Sergio De Cabo)

    CACHAFEIRO :

    “Cacha”: Si acaso Tú y “Honorio”… fuerais de la quinta del 62, entonces es evidente que nos conocemos… puesto que yo también pertenecí a tal reemplazo. De la “mili” ya he comentado algo, salvo una anécdota sobre
    mi máquina Philipshave, primera generación (500 ptas) que, por ser la
    primera en mi Regimiento Infantería Zaragoza nº 12 en instrucción en el campamento militar de Santa Cruz de Parga (marzo-mayo), me sirvió para afeitar, por 2 ptas / barba, a un cuarto de regimiento. Mi ayudante recuerdo que era Cadahía. En fin, ambos tuvimos una paga exta… “One For You, One For Me” (¿os suena?) pero la Philips quedó “escarallada”…

  30. Pepe "Beethoven" (Sergio De Cabo)

    PARA “Lucense en Madrid” :

    Amigo “Lucense”… Efectivamente, fue “Culís” (Carlos García), guitarra rítmica de Los Alesandi, quien se fabricó su propia guitarra en el taller de Aeromodelismo, cuyo “jefe” era Alberto (“Schiafino”) que, una noche de agosto del 64, mosqueado por el uso de material que su pupilo usaba para su flamante guitarra de ancla, se cabreó de lo lindo. Se engancharon los dos… pero la sangre no llegó al río (Miño), al intervenir de “moderador” otro pupilo, José Ramón. Después, todos tan amigos. Por supuesto, el
    nombre del conjunto procedía de la Asociación Artístico-Deportiva Alesandi

  31. Dosi

    Antes si cuadra les dí una impresión de que estaba muy sola y se engañan si se la di. Tengo dos hijos el mas mayor casado en Portugalete y la otra que reside aquí con marido y hijos y todos los dias pasamos ratos todos juntos en cualquiera de las dos casas. Esta me riñó antes pues no es deprimente sino es DEPRESIVA pero yo creo que asi maté dos pajaros de un tiro porque no soy nada de ninguna de esas dos.

    Hasta la fecha mi salud es buena y no necesito ir a vivir con los hijos y cuando no esté tambien… pues ya veremos si les doy la lata o no,solo hecho mucho de falta a mi marido el cual no era de muchas palabras pero un buen compañero donde los hay. La gente mayor le tiene mucho miedo a la vejez y mas a la soledad, de la vejez… pero yo conoci familias muy numerosas que sus padres se quedaron igual solos que si no tendrian hijos y ademas es aun mas triste que entre los hijos los esten lanzando a los padres como una pelota de casa en casa…porque ellos se desconcentran y no es la suya propia, y por arriba algunos hijos y nietos y nueras les ponen mala cara como si serian una carga…y para eso es mejor ir parar al asilo. Por eso me parece muy bien las residencias y no como a otros… pues por lo menos alli a los viejos les dolerá un poco menos que no los traten con demasiado cariño como esperan de los hijos…estoy haciendo un lio con las prisas pero es antes que se me olvide… y creo que todos me entenderán lo que digo. Lo mejor es tener una pensión o ahorros aunque esta seria modesta y noesperar de los hijos u otros femiliares pues si se casan se apegan mas al marido o esposa, y ya les voy decir la ultima cosa: los padres tienen toda la obligacion con los hijos…pues para eso los parieron y sino haberlo pensado mejor… pero estos no estan obligados de la misma manera con ellos…bueno eso es lo que yo pienso y lo que me aprendieron.

    Y nada mas…esto lo fui pensando yo sola en el paseo y mi hija me decia que andaba muy callada y espero que tambien lea esto para que sepa porqué yo iba así. Buenas noches y mil gracias por sus bien intencionados animos

  32. SEito

    Desde radionline Garabolos de Mar
    Dedicado a Marta para sus ratos de firma de libros y recordadno su estancia en la feria del libro de este barrio lucense .
    Aquellas pequeñas cosas. J.M.Serrat, a donde he ido a parar después de recorrer la música de Negrete_cualquier parecido es pura coincidencia_ Violeta parra, Victor Jara y Paco Ibáñez, de cuando la música se une a la poesía de todos los públicos_quería explicarle algo aCOMPLEJitos y ya no recuerdo el qué_.
    http://www.youtube.com/watch?v=kjOT0_scm1c

  33. PEPÓN

    “El escritor se fijó en que Marcial de Soto miraba también el retrato de la condesa, pero había en sus pupilas una expresión que no tenía nada que ver con la curiosidad, y advirtió que el librero contemplaba la fotografía desde las nieblas de la nostalgia. Había vuelto a ver a Macarena Altuna como había sido cuando se enamoró de ella. Al mirar el retrato fue como si el tiempo no hubiese transcurrido para ninguno de los dos, y por eso se sorprendió cuando, de regreso de un pasado que no podía volver, se vio reflejado en uno de los espejos de la sala y se encontró con su rostro macilento, con sus propios ojos sin vida que aleteaban desmayados detrás de los cristales de las gafas. Se sintió desfallecer. Cósimo se le acercó.”

    Del libro “que veinte años no es nada”
    Bienvenida Marta.

  34. cachafeiro

    Pepepan.- Yo soy de la del sesenta y uno. Honorio creo que también.Se comentó que el funcionario de quintas del Ayuntamiento que se llamaba D.Jesús Iglesias había echado una bronca a un mozo que decía ser de profesión aprendiz de artista y que el maestro era Juan Balboa,con un cachondeo que escandalizaba a la mayoría de los mozos venidos a tallarse que observaban con cara de susto y sorpresa. Pues creo que el mozo referido era Honorio.
    Había tres Cadahías al menos. Dos Cadahía Modia y al menos un Cadahía Portomeñe. De lo que estoy seguro es que Honorio es amigo mío de aquellos tiempos o al menos coincidimos en multitud de eventos,parrandas,lugares y hasta colegios.

  35. Pilar

    Parabienes Paco Rivera por tu blog. Llevo mes y pico enganchada a él a isntancias de un colega de profesión y saludo con reverencia el buen clima que se respira aquí, quitando los exabruptos de rigor a los que se debe hacer caso omiso. Me gusta el buen compadreo, la militancia humana, la coincidencia en quintas y reemplazos, las alusiones a nuestro Lugo de los años mozos, algunas entradas de alta factura literaria y muchas cosas más todas instructivas y constructivas, como las tribulaciones de Dositea que personifica a la mayoría silenciosa de “mirones” que nunca tendrían la osadía de escribir aquí aun constituyendo su activo más numeroso.

    Observo sin embargo, y no hay que ser un lince, que cunde por el blog cierto tufillo machista de cuasicontubernio excluyente aunque afortunadamente, no en todos sus legionarios

  36. mcnulty

    Tha Wire es una serie absolutamente genial,pero no te olvides de Los Soprano,Damages o A dos metros bajo tierra.

  37. Cristina

    Ooooooooh Trifon …

    Dosi: estoy totalmente de acuerdo con usted. No se pueden tener hijos para que te cuiden el día de mañana. Hay que contar con los servicios sociales, la pensión o e plan de, o la hipoteca inversa; y no hay más leña que la que arde.

    D.Paco: que gracia lo de la Pantoja, lo suyo sí que son crónicas y no las de Narnia!

  38. Pepe "Beethoven" (Sergio De Cabo)

    SEITO (Oteis): Tu nipon-nombre trae a mi memoria otro nombre: “TOOKE”
    Y no es anagrama = amargana (¡Por “fa”, nada que ver con Ana amarga!)
    Se trata de mi obra músico-digital (que me llevó una década: 1999-20009)
    sobre una simulada conversión de audio (mp3) a midi partitura… sonando
    ésta con virtual sincronización y, en caso de llevar texto, la llamo, como arriba indiqué, TO-OKE (con orquesta) en contraoposición a KARA-OKE…

    Esta connotación (ex-abrupta apostilla) es algo real de mi Opera Omnia que muy pocos (algunos “davídicos”) conocen. Para ver el “miraculum”
    tendrían que tener instalado previamente el programa Midi Player o bien
    el MidiNotate Composer. Después, alguna muestra de cualquiera de mis
    101 archivos “MAD” (Midi + Audio) para autocomprobación. It’s magic…!

    Toda este surrealismo…termina con retardada conjunción “Seito-PPPan”
    en “Aquellas pequeñas cosas” de J.M. Serrat. Pepe “Beethoven” envió un e-mail a Marta adjuntando una Presentación (con la indefinible belleza de Marta y voz de Juan Manuel) o Power Point, como quiera que lo llaméis…

  39. Pepe "Beethoven" (Sergio De Cabo)

    CACHAFEIRO… HONORIO… He tenido un “lapsus mentis” (son las 3:03 de la madrugada… ¿Recordáis aquel viejo vals “Las 3 de la madrugada”?…
    Pues era muy poco romántico. Al menos, la versión sajona, mentaba a un borracho pegado a una farola). ¡SOY DE LA QUINTA DEL SESENTA Y UNO!
    ¡COMO VOSOTROS, COLEGAS! (Nacimos en el 40… bisiesto y hambriento)

    SEITO : Disculpa mi “disléxico” anagrama “Oteis”. Rectifico : OTIES (¡Otia!)
    Y menos mal que no me ha dado por “falarte en lunfardo”… argot que uso
    en una pieza mía : “MORGANA” (¡Ay, Fata Morgana…! ¿Bailás un gotán?… Percanta bacana… Morge del bacán… ¡Ay, Fata Morgana! ¡Maleva fatal! ¡La vida es un tango!… ¡O al vesre un gotán! GRACIAS, TOSEI, GRACIAS

  40. Pepe "Beethoven" (Sergio De Cabo)

    PILAR :

    Muy acertado y preciso tu comentario a Paco… En especial cuando hablas de los “mirones” (llamémosles eufemísticamente “blog voyeurs(-euses)”.
    Es cierto. No se atreven. ¡Pero sí es muy fácil! Meter en la lengüeta del Nombre (requerido) el “santo y seña” Anónimo… ¡y ya está! Incluso he llegado a oír, de viva voz, una crítica (acertada o no) sobre los bloggers.
    Que éstos frecuentan el blog por puro “protagonismo”. Elemental. Sin protagonismo (nunca excluyente) el teatro de la vida no tendría cartel…
    ¡Animo, futuros bloggers! Entrad y hablad… con el corazón en la mano.

  41. Pepe "Beethoven" (Sergio De Cabo)

    A PILAR (otra vez) :

    “Con las glorias (y D. Morfeo) se me fueron las memorias”… No debo obviar eso del tufillo (sin quererlo, asocio la palabra al Sr. Chávez con aquello de “tufillo de azufre”) machista… Todos los hombres lo llevamos
    dentro. Hasta nuestras abnegadas madres nos lo inculcaron. Pero, ese
    estigma irá desvaneciéndose (“pasarán más de mil años, muchos más”)
    sobre todo el “machismo sexual”. En esto último, reconozco que soy “un cornudo sentimental”, liberado ya de la imagen mujer-objeto (o fetiche).

  42. SEito

    Machismo el justo, para responder al feminismo justo . En esta página, hasta donde yo la comprendo y siento, hay admiración por unas y adoración por otras, todas ellas niñas, señoritas o señoras;para qué hablarle de de la añoranza que otras provocan con su ausencia si lo hace nuestro cancionero, reliquia de cuando las cosas se decían sin decir y cantando .
    Buenos días y a sus piés .

  43. BRUNO VARELA

    BENIGNO VARELA Y MAURO VARELA SE PARECEN A SUS PADRES LO QUE UN HISPANO SUIZA A LA CARA POSTERIOR DE LA LUNA Y LO DIGO YO QUE CONOZCO BIEN A ESTOS DOS IMPRESENTABLES.
    UN ABRAZO PACO.
    BRUNO.

  44. narzuty

    Thought I would comment and say cool theme, did you design it yourself? It looks really good!

  45. 1948456

    What a lovely day for a 1948456! SCK was here

  46. Khalilah Firlit

    Appreciate the helpful info!

  47. discount boat covers

    Großer Pfosten! Dank für das Nehmen der Zeit, etwas zu schreiben, das wirklich wert Messwert ist. Zu häufig finde ich unbrauchbares Info und nicht etwas, das wirklich relevant ist. Dank für Ihre harte Arbeit.

  48. nike yeezy

    Good work man

  49. Bail Bonds Buena Park

    Is it possible be writing a lot more about this subject? http://www.bailbondssanjuancapistrano.org/

  50. affiliatesrating

    This is a good blog. Keep up all the work. I too love blogging and expressing my opinions.affiliatespam

  51. real estate dover

    I don’t have a “lifestyle”. I am a human being with unalienable *********************rights, just as you have. I’ve been married for many years and have 3 adult children; that’s my lifestyle. ******************You could be a great Politician..you need to get your brain cells..lined up with what you really mean ; noone else knows. I do I dont ????

  52. abbie dorn

    My brother suggested I might like this web site. He was entirely right. This put up truly made my day. You cann’t consider simply how a lot time I had spent for this info! Thank you!

  53. free ipod touch giveaway

    Incredible! This blog looks just like my old one! It’s on a totally different subject but it has pretty much the same page layout and design. Great choice of colors!

  54. Alabama

    This is one of the good posts you can find in the net explaining everything in detail regarding the topic. I cheers for taking your time sharing your thoughts and ideas to a lot of readers out there.

  55. club penguin money maker

    thank you this kind of neat web site, although i could truthfully definitely not find the feed

  56. New Jersey

    This is such a great resource that you are providing and you give it away for free. I love seeing websites that understand the value of providing a quality resource for free. It’s the old what goes around comes around routine.

  57. affiliatescam

    I always like to have a read about such things, my blog is related if you want to have a look round it please feel free. I have added yours to my bookmarks.affiliatespam

  58. eXp Realty Revenue Share Calculator

    Fantastic, I just ran across your weblog and wanted to say that I’ve truly enjoyed browsing your blog posts. I have subscribed to your feed and I hope you write again very soon!

  59. ablative

    This is a good blog. Keep up all the work. I too love blogging and expressing my opinions.

  60. Internal Medicine

    i feel which usually,This kind of popular game has caused wide populace worry in most shops concerning society.

  61. pgsvslhjdstb

    labnobzmrhce

  62. 電動オナホ

    Having read this I thought it was extremely informative.
    I appreciate you taking the time and effort to put this informative article together.
    I once again find myself spending way too much time both reading and commenting.
    But so what, it was still worthwhile!

Comenta