El San Froilán de la hostelería
EL mundo de la hostelería es un poco raro. El pasado fin de semana hubo dos noches especialmente buenas: la del sábado al domingo y la del domingo al lunes (el lunes era festivo en Lugo). Lo normal es que la mejor fuese la segunda, porque coincidía con el comienzo de las patronales. Pues resulta que no, que la mayor afluencia y las mejores cajas se realizaron en la primera, que fue excelente. Un hostelero de la zona de los vinos me contó que la recaudación de esa noche únicamente era comparable a la del día grande del “Arde Lucus”.
P.
TODOS confían en “hacer el mes” a partir de hoy, amparándose sobre todo en la mejoría del tiempo que se mantendrá hasta el final de los festejos, con temperaturas máximas suaves, ausencia de precipitaciones y mínimas por debajo de las de los últimos días. De hecho ya ha refrescado en las últimas horas.
EN Internet hay una oferta de alojamientos en Lugo con el llamativo título de “Dormir tan barato como debajo del puente”. De todas maneras si no tienen asegurada plaza para este fin de semana no se molesten, porque desde hace tiempo no hay ni una en Lugo e incluso hay lleno en hoteles, casas rurales y similares, de los alrededores.
TRADICIONALMENTE el día de ayer, festivo en La Coruña porque se celebra la Virgen del Rosario, miles de vecinos de la ciudad herculina venían a Lugo otros años para pasar la jornada y disfrutar del San Froilán. Este año han venido también, pero muchos menos que en otras ocasiones. ¿Por culpa del mal tiempo?; ¿por culpa de la crisis?. Todo habrá influido.
PARECE que este va a ser un muy buen otoño de castañas. Los árboles que dan estos frutos están plagados. Lo curioso es que miles de kilos se pierden porque no hay quién los recoja. Estos días, en los paseos por el campo con Bonifacio, paso por zonas de castaños a los que no se saca provecho.
Al hilo de esto, ¿por qué no hay castañeros estables en Lugo?. Desde que murió Lombao, ya hace mucho, nadie ha ocupado su sitio. Él dejó a Cáritas de La Nova su máquina y la intención era encontrar a alguna persona que quisiera sacarle partido; por lo que se ve no ha sido posible.
La muerte de Lombao nos privó de un personaje singular, como casi todos con sus luces y sus sombras. Yo recuerdo sus últimos días porque unas cuantas personas, entre las que nos encontrábamos Juán José Vivancos, el abogado José Novo, hijo, y yo, le acompañamos y le ayudamos a pasar menos mal sus últimos días. Estaba desahuciado y yo le llevaba tabaco (no le dejaban fumar) y vigilaba para que no le pillaran. En la misa que en su memoria se celebró en la capilla de la Residencia yo pronuncié la homilía y al entierro, en la zona del cementerio dedicada a los indigentes, apenas acudimos una docena de personas, entre las que había una representación grande de Caritas de La Nova. Conozco de él anécdotas increíbles y a lo mejor un día me animo a contar una de la que fui coprotagonista y que es una de las cosas más curiosas y, según se mire, divertidas, que me han pasado en la vida.
HABLAN en la radio de un libro de éxito; entiendo que se titula “Fuera de serie” con un subtítulo que dice “¿Por qué unas personas tienen éxito y otras no?”. Se afirma que para ser un genio en cualquier cosa, es casi imprescindible tener 10.000 horas de actividad en la misma.
ENTREVISTA a Pedro Ruiz en el Magazine de “El Mundo”. Algunas de sus respuestas (se esté o no de acuerdo con ellas) muy brillantes: “… los políticos se han convertido en una pandemia…; …esto es un negocio de demócratas profesionales…”
Le acusan de “tener un ego descomunal” y responde:”Muchos de los que dicen eso se creerían genios con lo que yo tiro a la papelera. La modestia es la virtud de los que no tienen otra”.
Otra afirmación: “El 90% de los políticos que hay en democracia hubieran aceptado un cargo con Franco; me hubiera gustado verlos diciendo no”.
Le preguntan sobre quién mintió mejor en su programa de entrevistas en la televisión y responde contundentemente:”Los políticos. Y creo que la izquierda es profundamente sectaria, y la derecha profundamente gilipollas”.
También se refiere a los programas del corazón desde donde la han criticado:”Me han llamado de DEC y no voy. No quiero alimentar la fortuna de Ana Rosa Quintana, dicho sin acritud”.
Nota.- No recojo el nombre del autor(a) de la entrevista porque no está en la página que he guardado.
EL matrimonio Aznar debe estar encantado porque va a recibir de Tele 5 la nada despreciable cantidad de 180.000 euros (unos 30 millones de pesetas) porque en el desaparecido “Tomate” se columpiaron con una separación inexistente de los cónyuges.
VI unos 30 minutos de “Mi familia contra todos”, el nuevo programa de Tele 5 que presenta Jesús Vázquez en horario de máxima audiencia. No puedo opinar porque pronunciarme con tan poco tiempo de visionado sería una temeridad. Sí puedo decir que tras ese programa está la productora que dirige el lucense Pedro Revaldería.
P.
Y siguiendo con novedades televisivas, en Antena 3 están encantados con la primera entrega de “Curso del 63”, que tuvo una audiencia magnífica. Parece que ha sido el estreno más visto de la temporada. Si mantienen ese 22% del capítulo inicial se van a forrar.
POR enésima vez escucho las palabras de un señor de la UGT ayer en Madrid. Dios, ¡cómo está el patio!
PARA Complejitos:
No he respondido a tu envío porque no me ha llegado nada. He preguntado varias veces en el sitio al que lo mandaste, y nada. En cuanto a reclamarlo en Correos debes hacerlo tú porque lo primero que hay que dar es el resguardo del certificado. Seguiré informando.
8 de Octubre , 2009 - 9:03 am
¡Se me olvidó el único recado de mi Madre el lunes¡ traer churros del San Froilán . Hay hijos que somos unos descastados cuando le damos a la hebra;quizás es que este año, al no ser noticia como el año psado, parece que ni había churrerías;el agua tapaba todo, hasta el sonido y los olores .
8 de Octubre , 2009 - 9:17 am
Joder con Correos.
También es mala suerte, le he enviado no menos de diez CD´s a amigos míos por exactamente el mismo sistema y nunca hubo problemas.
Visto lo visto la próxima vez te lo daré en mano, para una buena acción que hago en mi vida y me sale mal. Y además ahora me siento yo culpable.
Siento las molestias Paco. De verdad que lo siento.
8 de Octubre , 2009 - 9:59 am
¿Quieres decir que Correos Lugo…………..o sea?
8 de Octubre , 2009 - 11:25 am
Recuerdo a ese señor del que hablas, el castañero, era un tipo un poco raro pero formaba parte del ambiente de la Plaza de España, me dijeron que habia muerto, lo que no sabia era que estaba tan solo, Paco, dice mucho de ti el que quisieras acompañarle en esos momentos, para que ahora venga algun tarado como Lameliña Augardente a decir que eres amigo de los poderosos a los que proteges para que no vayan a la carcel.
8 de Octubre , 2009 - 13:33 pm
Bos días, meus
Coma cada xoves, xa tedes na gasolinera, o novo exemplar da revista ¡ HALA…!; mais para os que nona podedes mercar, a clínica FELIZDENT, pa
trocina iste resumo, da mán dun servidor.
Houbo en París de La france, unha semán adicada á moda. ISABEL PRESLEY, que ía acodir á semán do conxelado peixe, en Vigo, decidíuse ó cabo, pola roupa. Cuestión de carretes.
Ten Isabel unha beleza que non é real -casou nunha ocasión cun marqués de botella- , e tal parez séla filla das súas fillas, e non a nai. Tamén andaba por alí un dos fillos maniquís da musa secundaria de Woody Allen. Traxe a raias convencional, e cuns zapatos clasicones. Debeu de leer a miña crítica da pasada semán.
PAUL McCARTNEY, que está moito mais novo que cando fixo YELLOW SUBMARINE, lució palmito ca súa filla, que é costureiriña tamén. Vése que a xente, con posibles de darlle carreira ós cativos, métenos na F.P.¡ Por algo será !.
E se antes os barbados eran os zarrapastrosos, ou ideolóxicamente, da cáscara amarga, hoxendía é todo ó revés. Comenzando polo El Rey, simpático coma sempre, e seguindo polo marido da Leti, gasta barba unha barbaridá de xente. Ata un filliño do JULIO IGLESIAS, que é tranquilo e moi casero, non se barbea nunca de todo. Ten unha muller de punto pelota, mais non sei ben se casaron aínda.IKER CASILLAS, famoso pola graza ca que fai os anuncios de seguros, arrampóu cunha morenaza de tomo e lomo. Visten sencillos, a pesares de que creo que lles vai ben. Outro con barba.¡ Pareces Trifón Calderetas !, diríalle a miña nai. Vése ben que onde hai pelo, hai alegría -que diría o finado de CAMILO JOSÉ-.
Un outro fillo lexítimo do inventor de GWENDOLIN, o JR.-xa lle vale co nome-, é famoso cantante tamén, seica, pero dálle ahora polas modistillas , e inventou uns calzóns que non deixan raspillas. Posa con eles, e unha tatuaxe azteca. Parece ser que profesa unha relixión nova. Ou vella, pero que reverdece.
BELEN ESTEBAN, periodista comprometida, ó parecer, cos indíxenas amazónicos, dáse unha terceira oportunidade co seu home. E para intentar que todo vaia como Dios manda, pasóuse pola tenda La Perla, especializada nistes asuntos. A saber o que mercaría, a moi lercha.
E para finalizar, unha nova con amargura, relacionada ca vida dun paisano de TEIS (VIGO). JOSE LUÍS, coñecido autobusero a quén lle adiquei eu mesmo unhas liñas hai tempo, é triste noticia istes días. Parece ser que polo acoso da amante que ficou pirando co carnicero para quen traballaba, pero sen deixálo marido; decidíu pór terra por medio. Para esquecéla , e apartála da súa vida por sempre. Pero a lurpia da amante, despechada non se sabe moi ben porqué, o segue acosando de cotío, cas cousas mais ruíns. JOSE LUÍS, está decidido a falar nun programa televisivo de vísceras, e contar o que de ela sabe , e mais da súa filla, que está para casar cun afamado deportista, ignorante infeliz do oscuro pasado de ambalasdúas mulleres. Isto non sae no ¡HALA…!, que ven no GARBEO, unha revista mais de perruquería de barrio.
Mais nada. Quedamos á espera de comunicar ca nosa enviada á Comunidade Autónoma do Noroeste Peninsular, a señora FROUXA, para que nos conte o derradeiro acontecido polo cortello e redores.
¿ Sí..? ¿ FROUXA ? ¿ RECÍBENOS, COMPAÑEIRA?..
8 de Octubre , 2009 - 15:37 pm
El se quejaba, a ella le exprimia hasta la sangre, duras jornadas de trabajo, el enfurruñado, que si no se vende, que poco dinero en caja, que si esto no esta bien, que si lo otro no esta mejor, al acabar su jornada laboral, el seguía enfurruñado, pero ella con su dulzura lo tranquilizada, le daba un masaje en la espalda, otro en los pies, y mientras, escuchaba todas sus quejas.
Le decía Gheisa, como te voy a echar de menos.
También le contaba chismes de toda su familia política, de si no era feliz con su mujer, para que entrar en más detalles, que si había “perdido a su hijo”, a ella le llegó al corazón e intentó hacerlo lo mas feliz posible.
Ella lo perdió casi todo por esa locura de amor. Pero un día reunió a toda su familia “sus hijos” y le contó todo, ellos la perdonaron si había algo que perdonar, que como le dijeron en el corazón no se manda y así todos aprendieron que:
Los oscuros secretos, siempre salen a la luz, para que una relación sea la que sea funcione, hay que contarlo todo.
8 de Octubre , 2009 - 15:38 pm
Desde las Minas…
Nadie para arrastras el carro de asar castañas?
Nadie que pida en caritas, que pida por las calles limosna con un hijo triste?
nadie que acabe de perder su trabajo y espere a la salida de un supermercado que alguien le regale calderilla?
Ya nadie limpia los zapatos.
Nadie que ase castañas?
A veces no entiendo al ser humano.
Mil veces asaria castañas a pedir limosna, que tambien haria, como unico y ultimo recurso para dar de comer a los mios y a mi mismo.
Un saludo.
El pulpo genial, como todos los años.
Desde las minas, vuelvo a ser de Lugo gracias a ti.
Santiago FR
8 de Octubre , 2009 - 16:00 pm
Oración de Forges:
“Ni soy tuya, ni eres mío,
ni mi dueño, ni señor:
tú eres tuyo, yo soy mía
¡y nuestro amor de los dos!
8 de Octubre , 2009 - 17:02 pm
trifoncaldereta
7 de Octubre , 2009 – 16:20 pm
A SERGIO DE CABO
Non adoito dar explicacións, e moito mais se non mas piden.
Na Ulloa segue habendo moito respeto pola palabra dun home.
Por se valese de algo, aló onde vivas. velaívai a miña:
Dou a miña palabra de honor que non teño usado outro nick, na tertulia/comentarios da bitácora de Paco Rivera, mais ca iste co que asino.
E non recuncarei nistas cuestións, agás motivos de honra.
Trifón Calderetas
——————————————–
Sintoo moito,Trifón Calderetas alias Trifoncaldereta,alias Trifon.
Haxa na Ulloa ou deixe de haber moito respeto pola palabra dun home,cousa que non ven a conto,non sei si vostede é un home ou non pero o que sí sei que que a sua palabra non sirve.Vostede minte si ben non sei si conscente ou inconscentemente pero minte.
Vostede entrou niste blog con outro nome.
Vostede mesmo o acrarou no comentario seguinte.
O teima é que entrou con outro nome. Compróbeo
8 de Octubre , 2009 - 17:03 pm
María.
Ok. Pero hoy es el día del concierto . Cuento con tu colaboración para el tema del cruce . De momento parece que todo está en orden . Espero que esta Diana krall no me provoque el sueño con esas canciones tan melosiñas .
Una aperta .
8 de Octubre , 2009 - 17:09 pm
¿Quién habla de Diana Krall?.
Ahí va otra dosis .
http://www.youtube.com/watch?v=BGrsc5FeQDs
8 de Octubre , 2009 - 17:20 pm
SR. V. CORREDOIRA
A miña primera entrada data do día 21 de abril do presente ano 2009. Paco a titulaba ” El nuevo conselleiro de cultura”.
Non fixen ningunha outra con anteriridade.
Pero se vostede é consciente dalgunha outra, pídolle que ma comunique. Non tería problema algún en confirmarllo, e retificar o que sería un erro de meu. Como estou seguro, fará vostede, caso contrario.
Reciba vostede un saúdo paisano, na espera da súa resposta
Trifón Calderetas
8 de Octubre , 2009 - 17:30 pm
Querido Beethy
las ciclotímias tienen eso. Es importante conocerse, y ser transparente. Es noble no engañarse, y no hacerlo con otr@s
Cento
la meiga te lo ha puesto otra vez…de vicio
8 de Octubre , 2009 - 17:40 pm
Entonces , va por ti María .
8 de Octubre , 2009 - 17:59 pm
MARÍA DE MAGDALA :
Gracias por esa cuarteta de amor sin promesas que, justamente, apareció
en una viñeta del genial Forges aludiendo al Día de la Mujer, pero que no
recuerdo el año… El problema es cuando el amor tiene promesas (“jamás
te dejaré”… “siempre te amaré”…) Y se cantaba… “Collen-collen-collen-collendo flores… de pensamen-de pensamen-de pensamento… Pala-pala-palabras amorosas… que levao ven- que levao ven- que levao vento…”
Pero yo tengo una cuarteta mía (nihilista) que dice: “AQUEL GRAN AMOR…
AY, SÍ PUDO SER… PERO ELLA NO QUISO… NI TAMPOCO ÉL” (Pepe Pan).
8 de Octubre , 2009 - 18:25 pm
TRIFÓN CALDERETA… V. CORREDOIRA…
Queridos contertulios… Si algo houbera de mal, teño eu parte da culpa (e non son “masoquista”) pois, as veces, suelo sere un pouco provocador…
procurando descubrir a identidade dos pseudónimos (pra achegarme máis
a elles, pois son eu agarimoso de natura). De momento, vou pegar eiquí
meu comentario donte dirixido a Trifón. Velei eiqui…
A TRIFÓN CALDERETA :
Estimat germà, querido hirmao… Si reféresche “Nos pazos de Ulloa” e ti tés nobre sangue, respeto a tua palabra dhome. Meu bó pai dicía sempre: Pepe, quien no tiene palabra, no vale nada” (e isto díxenlle a unha nena filistea). Polotanto, recollo con moito gusto a tua, síndome a máis obrigada.
Tamén eu respetaréi o meu segredo sobre tí… non só porque “a nobreza obriga”, senon porque téñoche aprecio (xamáis deixéi de seren teu amigo,
ó pesar da miña pior falla:A SUSPICACIA (creo pouco na palabra humana)
Amigo Corredoira… Agora, a tua palabra tamén vae. Si tiveras razón, eu che diréi: “chapeau!”. Trifón, un cavaleiro, retificará. Eu quedaréi cumprido
Si Trifón dice verdade…tanto il coma eu comprenderemos o teu erro. Pepe
8 de Octubre , 2009 - 18:36 pm
Odio la sumisión en una pareja. Los dos deben tener la misma fuerza, el mismo peso, la misma valía; independientemente de la fuerza, el peso y la valía que cada uno ostente.
8 de Octubre , 2009 - 18:37 pm
SEito :
No te extrañe haber olvidado, en San Froilán, comprar los churros para tu madre. Cuando llueve… parece como si el agua oxidase nuestras sinapsis.
Recuerda, yo mismo olvidé que Paco, tan servicial siempre, había hablado
con el conserje del Gran Hotel de Lugo, el cual había descartado el piano
para nuestro mini-recital de piano… En fin, echémosle la culpa al agua de
San Froilán o a su “lupiño”… Ah, pero nunca a la bossanova. ¿Sabes una cosa? Después de “Adiós al piano” (erróneamente atribuida a Beethoven)
te iba a sorprender con el samba “Brasil”. O llovía más…o escampaba. P/B
8 de Octubre , 2009 - 18:43 pm
Bee
¿cuántas cosas te prometiste a tí mismo que no has cumplido?, ¿cómo entonces vas a cumplir con otr@, con un futuro incierto, con todos los posibles cambios que puede tener un proyecto?
En el presente se vómita la fustración y se juega con la delicia . El pasado te da conocimiento. El futuro sorprende…..siempre sorprende. A no ser que estés programado
8 de Octubre , 2009 - 18:52 pm
Trifón, no sé si te servirá de algo, pero yo me fío plenamente de tu palabra.
8 de Octubre , 2009 - 18:56 pm
Ten que darse iso, BURRANZÁN, de contado. Mais a convivencia longa, e o afrontálos problemas que a vida nos regala, lonxe de xungir, ás veces a separa.
Unha parella non é unha institución estática. As que están estabuladas quedaron xa no Arca de Noé, coma alguén sinalou acá , hai pouco tempo,
A falla de confianza no compañeiro é o que -descartando problemas maiores coma violencia, drogas, incompatibilidades serias, distancia física…- queima a relación.
O sentirse vixilado, poseído, aniquilado coma persoa, quebra toda posibilidade de atopar felicidade en común.
O engano – e non me refiro ó sexual-, dende un principio, xenera a desconfianza de por vida. E deriva nun outro tipo de relación de convenencia, ou de acomodamento -e sí me refiro , entre outros´ahora, ó sexual-.
8 de Octubre , 2009 - 18:56 pm
COMPLEJitos :
¿Es posible que en Correos Españoles de una pequeña ciudad no llegue al
destinatario un sobre? Pero, si de aquélla llegaban hasta cartas sin remite y con dirección incompleta… Joder, jodamos que somos hermanos. Ay, ay,
perdón, Complej, no suelo proferir tales expresiones… Me gustas, amigo,
la luna froilanera te está empatizando… Por supuesto, yo he enviado muchos CDs y DVDs a familiares y amigos… y ¡han llegado todos a su destino! Bueno, otra cosa es que los agraciados me hayan contestado (filisteos siempre hailos, hasta en la misma familia) Pero me ha cautivado
tu gesto: entregarle a Paco, en propia mano, ese CD con Diana Krall. Oh! Bueno, todavía estás a tiempo. Aprovecha el “ful moon”. Dios, cuanto me hubiera gustado estar unos días más en Lugo y ver ese momento… Pepe.
8 de Octubre , 2009 - 19:00 pm
LUDWIG, BURRANZÁN
Obrigado
8 de Octubre , 2009 - 19:12 pm
TRIFÓN CALDERETA :
Boas tardes, meu (¿isto é castrapo ou galego-portujés?). Aproveito o teu comentario sobolos “barbados”. Pois, creo que en Lugo pusénrose de moda
polos anos setenta ou oitenta… Periodistas, pintores, políticos, etc. Eh, non
teño naida contra deles, de ningunha maneira. Cecáis, estóu baixo influxos
dun tópico que lín nalgunha parte, falando dos barbados, dos que dicíase que “escondiánse trala sua barba”. ¿Falsedade? ¿Timidez? Isto derradeiro
paréceme máis xusto. Pero pode tratarse de preguiza. Eu non levo barba nen levareina. Quédame moi mal e non me gusta rañalas caras das nenas.
8 de Octubre , 2009 - 19:20 pm
Mi querido, admirado y siempre fascinante Trifón, has despertado mi curiosidad y he acudido a la bitácora del ya lejano 21 de Abril… la melancolía y la pesadumbre se han apoderado de mí.
Allí estaba mi estimado españolito del que hace tiempo no tengo noticias. SEito, Nisak,…, toda la buena gente del blog. También me llamó poderosamente la atención que había una ¿¿¿Penélope??? Coz.
Yo, por mi parte, no me considero digno de participar en esta tertulia hasta que no sea capaz de hacerle llegar a Paco lo que le prometí y comprometí.
Mas quedáis en buenas manos, Alpargatas mantendrá el nivel de agitación necesario.
Me despido solidarizándome con Trifón y contestando al bueno de Pepe, la respuesta a tu pregunta de ayer es sí, te vi con Paco.
La paz del Señor sea siempre con vosotros.
8 de Octubre , 2009 - 19:22 pm
Acaso sexa por indicación esponsoria. Hainos que recén barbeados, escarapelan o fino cutis da esposa, no momento alocado do débito conyugal. E a muller, que non quere un lifting en tales trances, acaba por convencélo que ca barba de tres días, parécese ó Bosé.
Pero se ves un mostacho morsa, non deixes de recomendarlle ó portador, se o coñeces, que pase pola FELIZDENT mais próxima. De seguro, está mellado ou edéntulo.
8 de Octubre , 2009 - 19:32 pm
COMPLEJitos
Pois sí. E mira que arrepentínme dun debút tan pola brava. Chamándolle paleto a españolito. Certo é que na primera oportunidade que logo tiven, fíxenme eco das súas opinións. Tardei pouco en darme conta do dinamizador que era da tertulia, e da fina ironía galaica que gastaba.
Estea onde esté, vaia para él a miña paisana aperta. A túa, tela de contado.
8 de Octubre , 2009 - 19:40 pm
Pasar de mano en mano, desde la infancia era tan corriente, que aprendió a apretarse con sus brazos, y en ese íntimo abrazo, sentirse hasta los pulsos.
Los guiones que te imponen para ser aceptad@, solo aportan caridad, y es tan mísera esa limosna, que no saca de la pobreza
La indigencia de afecto, la enseñó a andar desnuda. La verguenza era de quienes tapaban con pudor, multitud de defectos. Apariencia
No sabía dosificar el querer y la alegría…..¡no sabía!
…y se abrazaba con fuerza, hasta sentir el pulso en las sienes
(a eso, se le dió por llamar riqueza)
8 de Octubre , 2009 - 19:46 pm
Trifón.
La vida es un barco sin rumbo, la pareja también. Todo puede acabarse menos el cariño. El cariño es único para mí, no se disuelve como un antigripal…pervive, y nadie puede dañarlo, manipularlo o borrarlo definitivamente. Está ahí, íntimamente fundido a nuestro ser; anida en nuestros recuerdos, en todos los instantes vividos, en las sensaciones, en las ilusiones…. El cariño es como la palabra dada, no puede romperse.
Es lo que yo creo. Otros no lo entienden.
8 de Octubre , 2009 - 19:54 pm
¡coño!, sí que da la lata el dichoso CD. Tal vez la culpa no sea de correos. Quizá habría que pensar en la persona jurídica de destino.
8 de Octubre , 2009 - 19:56 pm
BURRANZÁN,meu
O que dís é totalmente certo. Pero a vida dunha parella -como entendemos parella-, non só é cariño.
Non adoita verse hoxendía, o que antes era moi usual. Dous irmáns, ou tres, vivindo e envellecendo ó tempo. Claro está que se tiñan cariño, e amábanse. Mais algún deles, posiblemente, estaba incompleto. Non relizara un proxecto persoal. Xeneralizo onde non debera, e agardo se me entenda.
Hai parellas que se queren, que teñen unha inmellorable convivencia. Pero falla quizais a paixón. a complicidade por facer as cousas xuntos. E insisto en que non estou falando da paixón erótica con exclusividá. Sen descartála, a maiores, por soposto.
8 de Octubre , 2009 - 20:10 pm
Si Trifón, pero, ¿cómo puedes olvidarte de la persona a la que quieres?, ¿cómo puedes dejarla al albur de la vida?. buscar la pasión?…creo que la pasión es efímera.
No obstante, el intercambio de pareceres es muy edificante.
Unha forte aperta querido amigo.
(vou pelexar co saco)
8 de Octubre , 2009 - 20:18 pm
Se un olvídase das persoas que quer, é que nonas quería, BURRANZÁN. Que o amor non desaparece endexamais.
A rosa, camdo apodrece, morre. pero a iauga que resta, conserva tódolo seu arume.
8 de Octubre , 2009 - 20:22 pm
Queridos, ¡como está la vaina ésta del querer!.
Ahora entro yo, porque en este tema, he sacado matricula de honor, y un “cum laude” que palpita en la zona izquierda
Todo pasa y todo queda. Volvemos a Machado. Todo ha merecido la gracia, y se diluye vomitando los momentitos de pena. ¡Aún queda mucho por vivir!, y aún que no quedara más que un instante, con todo lo que sabemos, ese instante no lo malogremos, ¡vivirlo con pasión merecemos!…no quedan deudas
…¡Vamos subiendo la cuesta, que arriba mi calle se tiñó de fiesta!
8 de Octubre , 2009 - 20:34 pm
¡Maravilla burr, maravilla trifón!
Nunca se olvida a las personas que se quieren. Se aprende a llenar el vacío que queda. Luego de deshabituarse, cada vez que un@ evoca las meadas del ser querido, es inevitable en seres como nosotros, brindarle una sonrisa
¿Quién decía que los hombres, no estaban preñados de emoción?…¡saturaditos!
8 de Octubre , 2009 - 20:56 pm
Alguien debería revisar la entrada de Lugo en la wikipedia:
“Entre los personajes destacados nacidos en Lugo o que desarrollaron en esta ciudad su labor profesional están (…) Jorge Dorribo (fundador de Laboratorios Nupel)”
Qué pronto entra uno ahora en la historia.
http://es.wikipedia.org/wiki/Lugo
8 de Octubre , 2009 - 21:19 pm
Burr
El hombre que más me duró, traspasó dos décadas, y puedo jurarte, sobre esta luna que hoy mengua, que jamás falló la pasión.
Hasta el adiós, su presencia me erizaba el vello, su olor me conmocionaba, su mirada me imantaba, su voz me encandilaba, su boca me absorbía, y en su cuerpo gozaba, la locura que sentía. Lo ví hace apenas un mes, y como en un trailer, me volvió a emocionar toda la fibra. Sé que fué compartido…..
El por qué de una ruptura fueron efectos exteriores. Él, seguirá siendo para mí un amor eterno, porque he merecido todo el bien que me daba, si alguna vez nos hicimos mal, ya solo lo reviso para no volver a recuncar en lo mismo. No es un reproche, es una lección.
Amar es vivir la gratitud. Las razones que algun@s tengan para lo contrario, va inscrito en su idiosincrasia…¡la naturaleza me libre!
8 de Octubre , 2009 - 21:28 pm
trifoncaldereta
15 de Julio , 2009 – 11:26 am
trifonpandereta
15 de Julio , 2009 – 13:56 pm
trifoncaldereta
15 de Julio , 2009 – 15:41 pm
ROIS¡ Pilláchesme nas patacas !
-Pues ya que tan cortesmente lo solicita,ahí va un ejemplo. Saludos
A LA ATENCION DE TRIFONCALDERETAS
8 de Octubre , 2009 - 21:36 pm
¿Latitud puede ser
al norte de somewhere?
http://www.youtube.com/watch?v=Lsmz6guLYcg&feature=related
Para todos los navegantes dolientes que saben que una situacion desesperada siempre puede ser susceptible de empeorar
Cada cuel tiene seguro
Un lugar en esta vida
Que por muy alto el muro
Donde encontrara el amor
Tambien pasion y el dolor
8 de Octubre , 2009 - 21:39 pm
No hay ultimamente nada que me sublime tanto como leer algo de Magdala. Sin embargo tengo un rum rum cuando medito lo que escribe.
¿Es Magdala una sensibilísima mujer con facultades especiales para manifestar su inmenso amor por lo que ama?-Es que el rum rum me lleva a que puede tratarse de Magdalo en vez de Magdala porque tal grado de sensibilidad expresiva y expresada sólo suelen alcanzarla ciertos privilegiados magdalos en estado de éxtasis amatorio
8 de Octubre , 2009 - 21:56 pm
amigo complejitos, intentare guardarte la ausencia con ansia de que regreses tan pronto sea posible
8 de Octubre , 2009 - 22:03 pm
GRACIAS a BILL PLINTON me entero de que Jorge Dorribo figura en Wikipedia en la relación escasa de lucenses destacados. Tiene razón BILL de que algunos han entrado pronto en la historia, pero no es menos cierto que ese señor, al que conozco por sus hechos, lleva varios años ayudando a todo lo que en Lugo se “mueve”. Y como eso no es frecuente, lógico es que se destaque. ¿O no debemos premiar a los generosos?
8 de Octubre , 2009 - 22:05 pm
Ahora, vosotros, los ricos, llorad y lamentaos por las desgracias que os han tocado. Vuestra riqueza está corrompida y vuestros vestidos están apolillados. Vuestro oro y vuestra plata están herrumbrados, y esa herrumbre será un testimonio contra vosotros y devorará vuestra carne como el fuego. ¡Habéis amontonado riqueza, precisamente ahora, en el tiempo final! El jornal defraudado a los obreros que han cosechado vuestros campos está clamando contra vosotros; y los gritos de los segadores han llegado hasta el oído del Señor de los ejércitos. Habéis vivido en este mundo con lujo y entregados al placer. Os habéis cebado para el día de la matanza.
Santiago 5,1-6
8 de Octubre , 2009 - 22:15 pm
Voy a hablar del Sr. Dorribo y espero no meterme en ningún jardín.
Antes de nada, decir que no lo conozco personalmente ni nunca crucé ni media palabra con él, pero tengo amigos que lo conocen y hablan muy bién de él y también tengo amigos que dicen “aquí hay gato encerrado”, “este nivel de vida no es normal”, “esto algún día estallará”, etc.
Discrepando a veces de las formas en las que se mueve, personalmente debo de admitir que este señor está vendiendo lucensismo, está dando a conocer esta ciudad a nivel nacional, y con el proyecto de los rallies, también a nivel internacional y que la labor que el hace la pudieron hacer antes muchas otras personas que no la hicieron. Espero con este comentario dar un punto de vista libre, educado y sin que nadie se pueda molestar.
Cambiando de tema, vengo de dar un paseo por el centro y tengo que constatar dos cosas, la primera es la necesidad de bolsos que deben de tener las mujeres lucenses y la segunda; menos mal que la policía impidió el acceso a la ciudad a los manteros. Ah y una pregunta: ¿en el colectivo de comerciantes que protestan por sentirse agraviados por los manteros se encuentran los chinos?
8 de Octubre , 2009 - 22:26 pm
Se llamaba Pegerto aquel chambón que arreglaba todos los desaguisados de su casa. Era de piel sucia, enjuto, con ropa sudorosa de seis semanas. Acostumbraba a meterle mano bajo la falda. Cuando la mirada temerosa de la niña, se cruzaba con la suya, su líbido babeaba.
Por recomendación del abuelo, entró en nómina de bombero. No de esos bomberos del cuerpo de ahora. A él, el casco se le prolongaba en la manguera.
Acabó, como pueden acabar los sátiros: ¡reventando de sífilis!.
Para que decir, que hay una mujer que el nombre de Pegerto, todavía le revuelve contenido
8 de Octubre , 2009 - 22:34 pm
Acabo de aterrizar como quien dice y sin tiempo de leer detenidamente la densidad existente desde mi entrada mañanera;pero dormiré con una de las conciencias tranquila . Fuí un momento, de paso rutero de chofér del por LU, a por los churros para mamá, que teniendo horario europeo para comidas ya había cenado cuando llejé, pero le encantó el sabor de los churros .
La verdad es quer hoy ya parecía el San Froilán de siempre, este año con muchos monos de rejalo en la tómbola por lo que pude ver, en el trayecto desde San Roque_calle con enorme torre telefónica llena de estorninos_ hasta la churrería situada delante de nuestro Masculino Institute . No corrían los mares como el lunes .
Con todo, aquí falta mucha peña;de un lado los que consideran que nos hemos ido por “la música lijera del youtube” y nos leen pero no los leemos, por lo que salimos perdiendo . Y de otro, una hormija superacompañadora, que no pone nada, nada, nada con lo que no se nota que estemos en fiestas.
Boas noites .
8 de Octubre , 2009 - 22:42 pm
Han metido en una residencia_me dicen al llegar_ a dos Madres de Mayo, Junio,Julio,Ajosto,Septiembre,octubre,Noviembre,Diciembre,Enero,Febrero,Marzo, Abril,mAYO… que lo fueron para varias generaciones .Me lo cuentan y además, lejos del Mar junto al que han llorado y reído toda la vida . Perdonadme, pero menuda mierda y menuda gloria al mismo tiempo . Todo depende de como lleguemos a vernos .
Esto sí que es violencia .
8 de Octubre , 2009 - 23:03 pm
Aviso a navegantes.
Lección primera: El amor, cortés… ( como en los tiempos de nuestras abuelas)
http://www.youtube.com/watch?v=jQKUhj3lbD4
8 de Octubre , 2009 - 23:17 pm
Donde hubo amor siempre queda amor, lo mejor de todo es que miras atrás y te das cuenta que en tu memoria queda lo bueno, tienen razon muchos de los comentarios en decir que en una relación de pareja la confianza es primordial, y hablo de la confianza plena.
La complicidad entre dos es fundamental para que el tiempo no desgaste la relación, pero tambien hay que ser valientes y saber reconocer que si llega el desamor en un momento dado, saber asumirlo y no engañar al otro, porque estamos cómodos.
Es de sabios el saber perdonar todas esas pequeñas cosas que suceden en una relación con el día a día, para que el desgaste sea menor y cuando todo se acaba poder ver al otro con un poquito de ese amor que aún queda.
8 de Octubre , 2009 - 23:20 pm
Es de internet muy egregio
Condicion y privilegio
Noche coitada pastora
Y de dia profesora
http://www.youtube.com/watch?v=BmANPPIi168&feature=related
8 de Octubre , 2009 - 23:28 pm
Gracias María. Siempre tienes una palabra agradable para mí
8 de Octubre , 2009 - 23:33 pm
Lo de la hostelería tuvo un plus a mayores, seis bodas el día 3, con muchos invitados algunas o todas y sabiendo que venían a una ciudad en fiestas. Con ganas de pulpo el viernes, la bodita el sábado, las copitas por Anagrama, y noche en los hoteles de la ciudad.
Y muchos de ellos animados a hacerse el puente y aprovechar el día grande, con lo que tres días y dos noches supongo que habrán venido bien. A la que yo fui, la de mi cuñado, con casi 500, si las otras fueron así, qué se case la gente en San Froilán que hasta les ofrecemos un buen regalo a los convidados.
Abrazos para todos los habituales
8 de Octubre , 2009 - 23:35 pm
Mi hija juega en uno de los equipo de pequeños que patrocina la empresa del señor Dorribo y sus atenciones para contodos, incluso para con los padres, son ejemplares. Una hija suya pequeña juega en el equipo y su madre, una señora joven y muy agradable, mantiene el mismo comportamiento que su marido.
Cierto que es muy generoso y que otros con más dinero que él pasan desapaercibidos porque son unos tacaños que solo piensan en ellos y son incapaces de hacer nada por los demas.
No dude nadie que el señor Dorribo es un hábil hombre de negocios y un gran trabajador y que si tuviése algo que esconder lo último que haría es estar ejerciendo continuamente de mecenas.
8 de Octubre , 2009 - 23:51 pm
Moi j’ donne du rêve à tous les gens qui traînent des souvenirs cassés
D’la dentelle bretonne à ceux qu’ont des habits troués
On a tous partout pareil
Quelque chose à regretter
On s’ frotte les yeux au soleil
Quand nos larmes ont séché
http://www.youtube.com/watch?v=HoKT6-u8RV4
9 de Octubre , 2009 - 0:00 am
ay amor! donde estas
adonde te fuiste
te buscaré en le mar
que noche tan triste
La tempestad ya calmó
el sol se fué a sus quehaceres
quisiera ver en tu mirada
miles de atardeceres.
9 de Octubre , 2009 - 0:13 am
SR. V CORREDOIRA
DESQUE EU ESTOU NA TERTULIA, SALIRON UN TRIFONPANDERETA, UN TRIFONCORRIJO, UN TETRAFONCITO, E NON SEI SE ALGÚN MAIS. CON ALGÚN DELES SOSTIVEN ALGUNHA CONTROVERSIA.- NINGUNHA POLO NOME QUE ELES USARAN OU DEIXARAN DE USAR-, MAIS NON SON EU NINGÚN DELES. COMA BEN PODE COMPROBAR SE LEESE OS COMENTARIOS CUN AQUÉL DE ATENCIÓN.
A ROIS LUACES DIÍXENLLE UNHA VEZ QUE ME PILLARA NAS PATACAS, FALANDO DE IR Á FROITA NA HORTA DALGÚN CREGO. E ISE ,NATURALMENTE QUE SON EU, COMA DEMOSTRA O NICK.
ENTENDO QUE , POLO QUE SEXA, VOSTEDE NONO ENTENDE, OU NONO QUERE ENTENDER.
CONSULTE A ALGÚN ACHEGADO DA SÚA CONFIANZA, E VERÁ QUE ESTÁ SENDO CONTUMAZ,NUNHA CUESTIÓN,NA QUE NON LEVA RAZÓN ALGUNHA.
EU NON SON NINGÚN DE ISES TRIFONES. E O ENDEREZO DO MEU CORREO ELECTRÓNICO,QUE TEN PACO RIVERA, PÓDEO DEMOSTRAR.
E NON VOU A ENTRAR EN DISPUTA CON VOSTEDE, VENDO O QUE ADUCE, E PRESENTINDO QUE O CEGA ALGUNHA ESTRANA RAZÓN. PERO , INSISTO, CONSÚLTEO CON ALGUÉN DA SUA CONFIANZA.
ATENTAMENTE
trifön calderetas
9 de Octubre , 2009 - 0:23 am
Trifón.
“la rosa”, magnífico epílogo.
9 de Octubre , 2009 - 0:47 am
http://www.youtube.com/watch?v=2rgepWg4rzw
9 de Octubre , 2009 - 1:02 am
SR. V, CORREDOIRA
Nas feiras da Ulloa, polas que de neno fun moitas veces, pasmaba eu nos tratos da venda e compra do gando.
E aprendín que hai unha lei non escrita, que todos aqueles homes respetaban por riba da que o está.
Era a palabra , selada cunha aperta de máns, e case sempre cunha ración de pulpo, que contentaba ó que cedía un pouco no prezo.
Nas cidades comprobamos a volatilidade de isa palabra, e a cerrazón dos ollos ó que estea escrito e asinado.
Non puiden deixar na vida de seguer tendo fé na palabra de quén quero creer, e non ten motivo algún para a mentira.
Por moi urbanita que me teña feito, non son capaz de dar palabra en vano. Prefiro calar, se nono teño claro.
Disculpe se o tono, por ir en maiúsculas, parece ofensivo. Pero é que paréceme moi estrana isa contumacia. Por iso lle digo que o consulte con quen a vostede lle ofreza confianza. E lle abra os ollos.
Non adoito alporizarme, mais coma vostede pode entender, o que me dixo, sen ter leído o suficiente coma para entender que se trata de dúas persoas distintas, sacóume das casillas.
Pídolle disculpas polo tono
Trifón Calderetas
9 de Octubre , 2009 - 1:20 am
SEÑOR TRIFONCALDERETAS.
CON MAYUSCULAS ME DIRIJO A USTED PARA MOSTRARLE MI ADMIRACION .DESDE QUE USTED ENTRO EN ESTA BITACORA,EL MES DE ABRIL,CREO,HA DEJADO EN SUS COMENTARIOS UNA IMPRONTA DE MAESTRIA,SINCERIDAD Y HONESTIDAD, DIFICILES DE IGUALAR.
PERMITAME QUE LE FELICITE MUY CORDIALMENTE,A LA VEZ QUE LE RUEGO NOS SIGA OBSEQUIANDO CON SUS MAGNIFICAS INTERVENCIONES.
ES USTED UN EJEMPLO PARA TODOS, SEÑOR TRIFONCALDERETAS.
9 de Octubre , 2009 - 1:48 am
Hola. Acabo de llegar del concierto de Diana Krall pero lo comentaré mañana. Os veo un poco trascendentes. Meiga todo perfecto . Gracias
9 de Octubre , 2009 - 1:57 am
Caramba!. Centolo, menuda vida te pegas!
Qué tengas una buena noche!
9 de Octubre , 2009 - 2:07 am
COMPLEJitos :
“… y con tu espíritu”. Gracias, por tu sinceridad. Incluso es posible que tú
fueras aquel hombre, tipo intelectual-periodista, que aquella mañana te acercaste… diciéndome: “Tú, eres Pepe Beethoven” y, sin más me diste
la mano. Es que… pese a mi habitual despiste, “observo” a mi prójimo…
9 de Octubre , 2009 - 2:10 am
Hola. Acabo de llegar después del concierto de Diana Krall. Como os veo trascendentes lo comentare en otro momento con mas calma. Ha valido la pena.
Gracias Meiga. Lo has hecho muy bien , como siempre.
9 de Octubre , 2009 - 2:27 am
BURRANZÁN… TRIFÓN… MAGDA…
Puff… Nunca había leído con tanto “feeling” vuestros comentarios sobre esa pequeña llama… que resta del gran amor. Sólo ha faltado alentarla con dos o tres melodías (favoritas para mí, que soy todo un “cornudo sentimental”, por haber compartido con “otro” un amor tormentoso), cual son “STRANGERS IN THE NIGHT” (Sinatra), “LO QUE QUEDÓ” (Matt Monro)
y “UN CAMINITO ESPAÑOL” (Atahualpa Yupanqui)… cuando dice:
“Que el mejor amor sin olvido…es la amistad de los dos…” ¡No pasión, eh!
9 de Octubre , 2009 - 3:15 am
CENTOLO :
Querido… No te cortes por la trascendencia amorosa (todo pasa y todo llega… menos el amor primero que da mucha guerra). ¿Acaso no tiene esa transcendencia la amorosa melodía de Diana Krall? Música y Amor van siempre juntas. Ya sabes lo que pienso de la Krall… pero, con todo,
no me disgustaría tocar con ella A CUATRO MANOS… Eh, Toliño, ¿en qué
estás pensando…? He dicho a “cuatro manos” y no un “ménage à quatre”.
Oye, Cento, no es la primera vez que he tocado el piano, sentado al lado
de una colega pianista… Si no te gusta, tocas bien. Si te gusta, tocas mal.
9 de Octubre , 2009 - 3:22 am
BILL PLINTON :
That’s right, my dear! No debemos olvidar a los grandes nacidos en Lugo…
cual fue, por ejemplo, el músico Jesús Bal y Gay… olvidado compositor de la Generación Perdida y autor del colosal “Cancionero Gallego” que, no ha
mucho tiempo, fue rehabilitada su memoria por no recuerdo quién (¿Juan Soto, tal vez?). Recuerdo ahora un adagio (de calendario zaragozano) que
decía: “Que bien ama, tarde olvida” (por no decir, “nunca olvida”). Fíjate,
hasta el célebre diccionario Collins (inglés-español) no se olvida de Lugo…
cuando dice: “This isn’t the way to Lugo!” (¡Por aquí no se va a Lugo!) Bye!
9 de Octubre , 2009 - 3:41 am
PEGERTO :
Pege… También yo he tenido mis dudas sobre María o Mario, aunque ella
se ha reafirmado como rotunda “femia” (o sea, una auténtica Eufemia). Pero, ¿qué importa el sexo, si el amor es puro? Magdalo ( = ma, dalo ) o
Magdala ( = ma, dala ) Hoy en día hay mucha doble promiscuidad. Hasta
las “beatas” son ya promíscuas (pero, ¡qué pena, qué decepción!) Bueno,
dices que un Magdalo es una especie de “loca”. Puede ser. Pegerto, eres
perspicaz… pero, tratándose de ocultos nicks (por eso estamos dentro del
Tránsito de Saturno, hasta el 29 octubre) todo es posible e imposible. Pepe
9 de Octubre , 2009 - 4:01 am
¡CANASTOS!
¡Canastos!… Con el amor no se juega… Está superdesmostrado que todos cuantos jugaron con el amor… los dos han perdido, destrozando locamente
su mutua felicidad. Siempre diré: “amores locos, amores rotos…” Aunque, más tarde, encuentren su “media naranja”… nunca se sentirán completos.
Los “love games” son los amores más desdichados… Los hombres, serán
auténticos varones domados (al decir de Dª Esther Vilar) y las mujeres, ay
las féminas desposadas (y despechadas), unas auténticas “promíscuas” visitando, de vez en cuando, a su “amor secreto”, que ya no las quiere…
9 de Octubre , 2009 - 8:13 am
Sr. Beethoven
La desconfianza proviene de dentro. No es que el mundo lo haya hecho así, ese es un infantilismo, es que ud. es así: desconfiando y suspicaz.
La sinceridad para un guerrero, es como cuando se enarbola una bandera blanca, porque se quiere paz, y el agitador pergeña todas las tretas posibles para entrar a arrasar.
Mi palabra es suficiente señor, más clara que cualquier ley. No juro sobre felonías de papel (biblia), juro siempre con el alma, y en ello empeño la vida.
Ante faltas de respeto, permitame que le dé la espalda. Esto si es hedor, lo otro es naturaleza
¡MARÍA DE MAGDALA!
9 de Octubre , 2009 - 8:21 am
Bonjour
9 de Octubre , 2009 - 8:36 am
Falta fai.
9 de Octubre , 2009 - 10:47 am
MARÍA DE MAGDALA :
Dª María: Siempre fui buen encajador. No fue mi intención molestarte… De hecho, cuando estoy con los contertulios reales (cara a cara) no tengo
este talante suspicaz que, siempre, confieso de antemano (“quien avisa no
es traidor”, dicen en Castilla). Un mal día lo tiene cualquiera. También es
posible que tu lenguaje, a veces, no sea de mi agrado (pero esto es lo de menos; no soy remilgado). En fin, prefiero la concordia. No volveré a ser
desconfiado. Creo en tí, Magda (o como te llames). Siempre fui sincero.
Pero los problemas de comunicación son producto de falsas identidades…
Es absurdo (y peligroso) “hablar” con personas que se enmascaran. Pepe.
9 de Octubre , 2009 - 12:40 pm
BURRANZÁN
O da rosa, sí que é bó. Tanto, que non é meu.
Quixen darte a referencia exacta, mais nona atopei.
Sei que é de Sem Tob. Un escribidor e filósofo xudeu, pero tampoco sei ubicálo no tempo.
A cita non é textual, mailo contido sí.
Acaso o maese Ludwig podería darnos razón , nunha disas exploracións de vellos legaxos, das que é tan gostante.
Dito todo en honor á verdá
Trifón Calderetas
9 de Octubre , 2009 - 14:55 pm
He retomado el vuelo y me sumerjo entre las nubes grises de los valles gallegos. !Cuánto misterio!.
En mi delta demasiado sol, empieza a ser aburrido. ¿Habrá alimento para
un fraile como yo por esas latitudes?
9 de Octubre , 2009 - 15:08 pm
Hola, estoy leyendo.
Pues señor Beethoven, de enmascaramientos nada, no le doy la razón. Aquí lo único que se pide es respeto en las formas y contenidos. Luego, cada uno puede hacerse ser quien quiera.
Todas las avefrías parecemos iguales pero no lo somos, es un ejemplo, ni pescamos igual ni graznamos igual y nuestro hábito muestra diferencias . Libertad señor Pepe, deje SER, no hay obligación de descubrir nada ni a nadie. Las incógnitas para los detectives; !señores! seamos como queremos ser pues en la vida real no nos dejan. Y vayan a misa alguna vez, que les veo que pasan por la puerta de la iglesia pero a muchos se les nota que ni fú ni fá.
Je je je je a la paz de dios.
9 de Octubre , 2009 - 15:12 pm
Perdon, parezco pesadico, pero mi profesión es dar la plasta, quería decir que mañana les cantaré una misa por sus intenciones secretas y amorosas.
9 de Octubre , 2009 - 15:50 pm
Trifón.
Tú eres capaz de eso… y mucho más.
9 de Octubre , 2009 - 16:47 pm
BURRANZÁN :
Burri… ¡Cuánto tiempo sin contactar contigo! Siempre lleno de optimismo.
Bueno, te lo da tu naturaleza asnal (inteligencia e intensidad). También yo
estoy de acuerdo contigo en que Trifón está muy capacitado, pese a un cierto aire melancólico que, a veces, se filtra en sus comentarios. Es como
si se tratase de un hombre seguro de sí mismo, pero a la vez remiso para
sí mismo. Creo que debería quererse más (como hago yo mismo, que me
quiero a rabiar; tanto que, lo admito, me vuelvo “provocador” y, sin darme
cuenta, me paso con los que más quiero; por ejemplo, con Mª de Magdala.
Menos mal que mañana termina la luna llena… porque me exalta mucho…)
9 de Octubre , 2009 - 16:52 pm
Estimado Ludwig
Con muy poco me enzarzo en afectos. Soy lo que se dice “una presa fácil”. Basta con que alguién me haga una carantoña, y desnude un poquito el alma, para que confíe y le ceda mi vitalidad, que por causas naturales se sale de percentil.
No pido credenciales (profesión, estado civil, status o nombre de registro), ¡no me interesan en absoluto!. Atiendo a su idiosincrasia, a su espirítu. Puedo decirte que me he llevado algún palo, pero no los suficientes para considerarlo, no me van a enfermar el ánimo.
Detesto la mentira, la manipulación, el pre-juicio, la autoridad, el emponzoñamiento…..y sobretodo el obscurantismo. Soy tan mona y tan libre, que no puedo comprender que a los sapiens se le tense la correa.
Hace días dije a JUKEVOX que en los gallineros me siento millo: nutrición para l@s que cacarean lo ajeno. Si hacen una introspección en sí, se bloquean. Yo doy un maizal
Mi lenguaje puede ser duro en ocasiones: peco también de ira. Pero creo que no ha sido en ningún momento grosero, humillante o perverso. Hablo claro, con juegos de palabras. Lo que argullan los demás me trae al pairo, es su trastorno, o su salud mental.
La educación sin sensibilidad, repito creo que una vez más, es una formula protocolaria basada en la hipócresia. De eso no adolezco.
Así pues, no tengo nada que ocultar. Uso la identidad que siento. Y todo lo que cuento, lo vivo o lo he vivido. ¡Es un horror que la gente se asfixie debajo de su máscara!. Las consultas de psicológos y psiquiatras están petadas de zombies que necesitan un anestésico porque no se toleran.
Esperando que me abras los brazos tal cual me muestro, he girado la espalda de canto.
MARÍA DE MAGDALA
9 de Octubre , 2009 - 17:18 pm
PEPE BEETHOVEN.
Mi querido amigo, ¡cuánto me alegra leerte!. Te echamos de menos…qué buena gente, Sergio de Cabo!.
Oye Pepe, aquí -en este “intre”, me siento rodeado de amigos…con María precediéndome ¡qué lujo!. Tú lo decías: “este blog tiene un no sé qué especial”.
Nos vemos, ¡MAESTRO!
10 de Octubre , 2009 - 18:07 pm
MARÍA DE MAGDALA :
María… simplemente María… al principio o al final. Como Elsa María o Mari Elsa… o como mi “ninfa constante” (Mª del Carmen). Ay, ay, ay, las Marías
Bueno, Magda, eres tan generosa… que no sólo generas afecto, sino alma.
Mis prejuicios “morales” en cuanto a leer o escuchar palabras “íntimas” son
lastre de mi oscura educación moral… que no fue “mala educación” (como
diría Almodóvar) sino “ñoña educación”, aunque de los frailes aprendí casi
todo (menos sexo, claro). Paco y otros se asombran de mi “erudicción”…
y les dije que era cuestión de estudio disciplinado; no lo desmiento, pero mi saber viene del hecho de haber tenido que estudiar casi TRES VECES
el bachillerato…debido a varias “degradaciones” aplicadas a mi expediente
académico (no muy brillante) por el Estado y por la Iglesia. BUROCRACIA.
Perdón, María, por mi desvío a vía muerta… Sólo quería decirte que ya no
me “escandalizaré” más por tus libertarias expresiones. He soltado lastre…
Tan sólo despedirme “a lo Carlos Losada”: Abrazos, besos y carantoñas”.
10 de Octubre , 2009 - 18:23 pm
BURRANZÁN :
Aunque tarde y “desbitacorizado”… te contesto: Ya lo dije, la nostalgia viene después… Ah, espero que leas retrospectivamente mi respuesta a
la Magdala… Quedan limadas todas las asperezas (provocadas por mi
inveterada suspicacia, que normalmente me ha dado muy mala renta).
En cuanto a mi bondad, te diré sin falsa modestia, que soy bueno porque
no me “pisan” mucho. El día que me “aplasten”, puede que ya no lo sea.
Quiero decirte, que no tengo alma de “cristiano” si me echan a las fieras.
Como máximo, algo “estóico”… olvidar y pasar de largo (Nietzsche dixit)
Burri… “super-cachas”, nos veremos… Dove? N’altro mondo? Ah, no, no.
“SIEMPRE NOS QUEDARÁ LUGO… CHOVE OU NON CHOVA”. Unha aperta.
10 de Octubre , 2009 - 20:28 pm
Querido, queridisímo Ludwig
Me faltó tiempo, y ganas, para dar por finalizada mi intervención en este blog. Me disgusta compartir mesa con gente que he valorado y no me acepta. Con un@ solo me basta. Es el orgullo, pecado que aún me gusta más que la lujuria.
No me duelen prendas clamar por afecto. Si la persona en cuestión lo merece, puedo dar mil vueltas hasta conseguir descansar en sus brazos. Tambien es cierto viejo pianista, que cuando decido “¡hasta aquí hemos llegado!”, la decisión está tan estudiada, que no vuelvo a dar la vuelta. Es como si la esencia proyectada por mí en ese individuo se hubiese evaporado, y ya solo queden los restos de un muerto.
Los muertos para mí son los que no dejan recuerdos, o más vale que no los dejen, algún muerto mantengo errante, por causas de sacrilegio.
Y ya en tus brazos maestro, permiteme que te sugiera, que los prejuicios son tinieblas, que privan del conocimiento. ¿Cómo le llamarías tu a una puta? (estoy segura que es la palabra que te incordia), ¿empleada del sexo?. Es infinitamente más que eso: es la droga de un adicto, maestra de sortilegios, diván de los silencios, perdón de los pecados, afecto de marginados, cultura de cuerpo, liberación de almas, provocación y juego, amor sin poseimiento, regazo sin cruz, amistad discreta, ni reproches ni penitencias, deseos y sueños………¡la madre!
La profesión más antigua, y la única que no se altera. Huís del afecto, por miedo a ser vulnerables. No es una debilidad. El amor es la fuerza que mantiene. Los enfermos lo pagan, los sanos lo comparten.
¿Cuántas hembras, dime, cuántas, buscan esposarse a una cuenta corriente, y son respetadas como señoras de.?, ¿esas no te averguenzan?, ¿no te degrada mentarlas?………¡PREJUICIO Y CORRUPCIÓN! (no valen ni el nombre del registro)
10 de Octubre , 2009 - 20:52 pm
María.
Si te vas, te aseguro que lo voy a lamentar muchísimo. Te tengo un gran aprecio y admiro sinceramente todas tus entradas.
Venga, reconsidéralo.
10 de Octubre , 2009 - 21:09 pm
Adorado burr
Confío tanto en tí, me has mostrado tanta sensibilidad, que con tu palabra me adentro en las tinieblas de Bee, y con 69 años la imagen de las putas serán tan merecedoras del cielo como las vírgenes.
¡Nos conoceremos personalmente!.
…en esta AMISTAD que aquí se hilvana, la jaima nos acogerá sin un roto
http://www.youtube.com/watch?v=9wAh2dEN8Rk
Un abrazo-abrassón
10 de Octubre , 2009 - 21:23 pm
María de Magdala:
Sólo te voy a decir una cosa: en el momento que entraste por esta puerta sentí la protección que nadie nunca me había dado en esta CASA, ni siquiera su dueño. Sabiéndote cerca, sabía que si alguna bala perdida me alcanzaba, antes estarías tú polo medio para interceptarla.
Por muy ácida que te haya sabido el agua, el mundo no es un único caño.
Si no pudieras transigir, sestear y PERDONAR, no serías María Magdalena. Y lo eres. ¡Vaya sí lo eres!
Y no te digo más
Todo mi afecto para ti
10 de Octubre , 2009 - 21:32 pm
MARÍA DE MAGDALA :
´
María: Si acaso fueras “eso”… tan sólo serías una maravillosa hieródula…
una puta sagrada. Lo demás, es todo vulgaridad. Incluso cuando se dice
tan injustamente: “me cago en la…” (ya es sabido que sólo es un vulgar
tópico). Debería haberse incluido ese exabrupto como “anticonstitucional”.
Bueno, Magda, haz caso a Burr. Me conoce bien. Sabe que soy un hombre libre de prejuicios y de… “el qué dirán”. Por eso, a mis 69 años, me bailé
unos cuantos rocks sueltos en el “Anagrama” o “Amargana” de Lugo. Muá.
10 de Octubre , 2009 - 21:36 pm
¡BELLEZÓN! (traviata-avecica-dosita…)
¡ESO SI ES ALMA!
(vaya recomendación tiene ese vacilón)
¡AQUÍ MARíA DE MAGDALA, PÁ LO QUE ESTÉ DE SER!
10 de Octubre , 2009 - 21:43 pm
¡Ay mi alma, mi viejo, mi entretela, que estoy perdida y arrebatá por tus huesos!, que el día que te conozca, esa mujer de tu sueño y con la que haces camino, me permita estamparte en el morro la dicha con que me lío.
¡Olé con olé!…¡y hola, QUERIDO!
10 de Octubre , 2009 - 21:50 pm
María, oye, aquí se te quiere mucho. No nos abandones!
Pepe, venga, invitemos a María a una sesión inolvidable en Anagrama.
10 de Octubre , 2009 - 22:01 pm
coño!, qué canción!…PRECIOSA.
Gracias María.
10 de Octubre , 2009 - 22:09 pm
¡Venga chic@s, la duda está lacrada!
¡Os puedo jurar, que vais a bailar hasta el estertor con la Magdala!
10 de Octubre , 2009 - 22:30 pm
María, quédate por favor.
http://www.youtube.com/watch?v=-AdIrGhjscs
10 de Octubre , 2009 - 22:54 pm
Burr…burr…buuurrr…
…y cuando la ames
dile que vive en tus sueños
sabrás si has amado tanto
si has amado a una mujer de verás
(segura de que siempre has amado de verás)
¡Estoy frente a tí…..y me quedo!
(que suave es este momento)
11 de Octubre , 2009 - 3:55 am
MARÍA DE MAGDALA :
Aunque es tarde y la luna llena ha terminado… no quiero olvidar tu gran comentario sobre las virgenes-putas. Éstas (las que estén o no estén en este blog) te levantarán un altar interior por tu santa alabanza… También los “cornudos sentimentales” como Jacques Brel (“Ne me quitte pas”) et moi-même… que, como bien has dicho… “Huís del afecto, por miedo a ser vulnerables”. Condenada hieródula… ¿de dónde sacas tanto genio? Creo que ya lo sé (sin saberlo). Citaré a Alfred de Musset que decía: “Le génie, c’est le besoin d’aimer”… y, más claro: “L’amour vaut mieux que le génie”.
11 de Octubre , 2009 - 4:16 am
MARÍA DE MAGDALA :
Merci, Marie jolie… Más que por mis huesos, dí mejor “por mis cenizas”…
para emular el final del soneto de Quevedo titulado: “Amor constante más allá de la muerte” (…”serán ceniza, mas tendrá sentido; polvo serán, mas
polvo enamorado”). Riamos: polvo eres, polvo serás y polvo te echarán…
Esto te dije por si no llegaras a conocerme. Las que me sobrevivan estarán
encantadas de conocerte… porque hubieran querido ser como tú, que te quieres como nadie y quieres a todos y también a UNO (qué suerte tiene).
11 de Octubre , 2009 - 4:32 am
BURRANZÁN :
Tranqui, Burri… María no se va… La hemos vuelto a reconquistar, gracias
a Traviata-Avecica-Dosita (alias “TAD”… C’est moi? C’est toi?) que es otra
brujita adorable (me la imagino con velazqueños pelos turbulentos), cuya
escoba la ha dejado en casa, harta de tanta faena a lo “Ce-ne-ren-tola”…
Pues, claro. La queremos una “burrada”… Tanto que podemos invitarla a un “rock dancing” en Anagrama… tú, Burr, a cuatro patas y yo a dos patas
en alza… Y, al final, extenuados, nos llevas a casa sobre tu grupa asnal…
19 de Abril , 2011 - 21:59 pm
I just wanted to comment and say that I really enjoyed reading your blog post here. It was very informative and I also digg the way you write! Keep it up and I’ll be back to read more in the future
19 de Abril , 2011 - 22:53 pm
What a lovely day for a 2758154! SCK was here
19 de Abril , 2011 - 22:53 pm
What a lovely day for a 2107074! SCK was here
22 de Abril , 2011 - 14:26 pm
Pacorivera elprogreso.. Corking
24 de Abril , 2011 - 17:30 pm
Cufflinks For Men is a convienient way to shop for your next pair of cufflinks. With over 10,000 pairs of Cufflinks, Cufflinks For Men has the most extensive range of Cufflinks available. No matter if you’re looking for cufflinks from designers such as Scott Kay, Tateossian London, Ravi Ratan, Konstantino, Penny Black 40, LOMA, or searching for the pefect cufflinks to match that special occasion, we guarantee you’ll find it at Cufflinks For Men.
14 de Agosto , 2011 - 10:58 am
Each time I go through an excellent report I typically do some factors:.Share it with my pertinent buddies..retain it in a few from the greatest sharing web sites..Ensure to return for the website in which I accross the article